Edith Evans studeerde acteren tijdens de avond- en nachturen nadat ze overdag had gewerkt als modeontwerpster. Ze maakte haar professioneel toneeldebuut toen ze pas twaalf was (!). Ze was in de jaren die volgden vooral te zien in toneelstukken, zowel in Londen als op Broadway. Pas later in haar carrière acteerde ze ook in films. Ze is vooral gekend als Lady Bracknell uit The Importance of Being Earnest. Dat personage vertolkte ze niet alleen in het toneelstuk maar ook in de film én op de radio. Dat zorgde er allicht voor dat ze na een tijd genoeg had van die vertolking. In de jaren die volgden kon ze zich volledig ontplooien op de toneelplanken. Aan het begin van haar carrière was ze te zien in de stille/zwijgende films A Welsh Singer (1915) en East Is East (1916) en ze was bijna zestig toen ze te zien was in haar eerste geluidsfilm (!).

In 1946 kreeg ze de titel van Dame of the British Empire, iets wat ze vooral te danken had aan haar belangrijke bijdrage aan het toneel.

The Queen of Spades was haar eerste belangrijke film, een opmerkelijke ook als je weet dat ze geen woord spreekt in de ganse film (!) en het moest  hebben van haar alles zeggende gelaatsuitdrukking(en). En dat Evans van haar vak hield bewees ze toen ze op 79-jarige leeftijd in The Whisperers nog te zien was als oude, eenzame vrouw die in een wereld van illusies leeft, ongetwijfeld één van haar beste rollen. Ze kreeg er de New York Critics Award voor. Even indrukwekkend was haar rol als brutale tante in Tom Jones.

Van de actrice werden meerdere biografieën uitgebracht. Ned’s Girl in 1977, geschreven door Bryan Forbes die ook al regisseur was voor Evans in The Whisperers (1966) en The Slipper and the Rose (1976). De tweede was Edith Evans : A Personal Memoir van Jean Batters.