Het was de 31e keer dat Oscar Night werd georganiseerd in Hollywood. Deze keer werd geopteerd voor een groepje van presentatoren : Bob Hope, David Niven, Tony Randall, Mort Sahl, Laurence Olivier en Jerry Lewis praatten de show aan elkaar.

Heel wat films bleven onder de verwachtingen : Zowel Auntie Mame als Cat on a Hot Tin Roof waren zes keer genomineerd maar sloten de avond af met legen handen. Gelijkaardig verhaal voor I want to Live ! en Separate Tables, respectievelijk 6 en 7 nominaties en 1 gewonnen Academy Award en twee stuks voor Separate Tables. The Defiant Ones en Gigi waren met negen nominaties de films waar het meeste kon van verwacht worden. The Defiant Ones verzilverde er twee maar Gigi was de absolute winnaar van de avond : negen op negen waaronder de Academy Award voor de Beste film, meteen goed voor een record want nooit eerder had een film zoveel Oscars gewonnen. De film nestelde zich daarmee in het selecte groepje van films die alle nominaties kon verzilveren in vier of meer categorieën.

Zoals elk jaar werden ook nu weer wat nevenprijzen uitgereikt. Zo kreeg Jack L. Warner de Irving G. Thalberg Memorial Award. Maurice Chevalier kreeg een ereprijs voor zijn bijdragen aan de wereld van het entertainment gedurende meer dan een halve eeuw.

Opmerkelijk was ook het optreden van Angela Lansbury, Joan Collins en Dana Wynter.  Een leuke combinatie van zowel dans als zang van drie diva’s van die tijd.

Jerry Lewis had de eer om Oscar night af te sluiten. In een dappere poging nam hij als dirigent van het indrukwekkende orkest het gekende stokje ter hand terwijl de winnaars een kort dansje ten beste gaven en daarna het theater verlieten... Twintig minuten vroeger dan gepland waardoor ABC een blokje sport moest voorzien om de resterende tijd vol te maken.