Ingeborg, Elke Vanelderen en Nathalie Meskens is het nooit overkomen bij Blind Date, maar in Amerika hadden de makers van origineprogramma The Dating Game het ooit wel eens aan hun rekker: dat een van de drie ‘begeerlijke’ vrijgezellen waar de vrouwelijke kandidaat jacht op maakte in het echte leven een seriemoordenaar bleek te zijn.

In september 1978 was dat, en kandidaat Rodney Alcala had toen al een fiks aantal vrouwen om het leven gebracht. Dat konden de samenstellers van het programma niet weten, maar ze gingen wel vlot voorbij aan de gevangenisstraf die hij had uitgezeten wegens aanranding van een minderjarige. Niet echt een schoolvoorbeeld van goede research. Ergens in 1979 werd Alcala alsnog gearresteerd voor moord. Niet dat zijn uiteindelijke veroordeling tot de doodstraf van een leien dakje liep, daar zijn vonnis meermaals over de haag werd gegooid wegens procedurefouten en andere advocatenfoefelarij. Uiteindelijk werd Alcala pas na heel wat heen en weer geprocedeer officieel in beschuldiging gesteld van vijf moorden die hij tussen 1977 en 1979 pleegde, maar de aanklagers lieten optekenen dat het er evengoed honderddertig kunnen zijn geweest over een veel langere tijdsperiode. Echt iemand om deel te nemen aan een datingprogramma dus.

Deelneemster Cheryl Bradshaw trok zich na haar akelige ontmoeting met Alcala terug in de anonimiteit en gooide ook haar acteerambities over de haag. Bradshaw was destijds opmerkzaam genoeg om in te zien dat er iets niet spoorde aan Alcala – want uiteraard koos ze hem uit de drie kandidaten – waarop ze dan ook maar besloot om de gewonnen afspraak met hem te cancelen. Waarschijnlijk de beste beslissing die ze ooit in haar leven heeft genomen.

Peter Medak maakte van dat gekke verhaal in 2017 de televisiefilm The Dating Game Killer, en zeven jaar later bleek de tijd rijp voor een nieuwe kijk op de zaak. Anna Kendrick vertolkt de vrouwelijke hoofdrol in Woman of the Hour – meteen ook haar regiedebuut. Kendrick gaat niet voorbij aan de gruwelijke moorden van Alcala – creepy vertolkt door Daniel Zovatto – maar toont het verhaal in de eerste plaats vanuit vrouwelijk standpunt. Feit is dat nogal wat slachtoffers en getuigen destijds klacht indienden bij de autoriteiten tegen Alcala, maar dat er met die klachten weinig tot niets werd aangevangen. Iets wat Kendrick nogal nadrukkelijk in de verf zet in haar adaptatie. Ook de teneur dat vrouwen in de jaren zeventig in film- en televisieland – en waarschijnlijk ook in heel wat andere landen – nogal onder de knoet lagen van mannelijke macho-executieven blijft niet onbesproken.

Kendrick roert meermaals in de fictiepot om alle verhaaldraden samen te brengen. Woman of the Hour wisselt de zich nogal wat dichterlijke vrijheden permitterende reconstructie van de befaamde aflevering van The Dating Game af met scènes waarin Alcala vrouwen belaagt en vermoordt. Scénes waarmee Kendrick aantoont te weten hoe ze spanning kan capteren. De reconstructie van de spelshow is minder sterk, en heeft de neiging wat aan te slepen. Frappant wel, daar dit net de koopwaar van de prent zou moeten zijn wegens het meest maffe element uit het volledige verhaal. Door én de spelshow én de moorden van Alcala én de onderliggende subtekst te etaleren neemt Kendrick veel hooi op de vork. Dat zorgt weliswaar voor afzonderlijke sterke scènes, maar als geheel waait het ene het andere soms voor de voeten. Waardoor je meermaals het gevoel hebt dat Kendrick de echt straffe film die binnen haar bereik lag, net niet weet te vangen.

En of Alcala uiteindelijk op een elektrische stoel werd gebonden of aan een dodelijke injectie werd gekoppeld? Ook hier: net niet. Vooraleer de doodstraf kon worden uitgevoerd stierf hij in 2021 op zijn zevenenzeventigste door een natuurlijke oorzaak. De valsspeler.