Walk on Water

Bijna zeer goed
Walk on Water
2004
20/04/2005
langspeelfilm
104 minuten
drama

verdeler

Paradiso Paradiso Films

acteur/actrice (10)

Lior Ashkenazi →  Eyal
Knut Berger →  Axel Himmelman
Carolina Peters →  Pia Himmelman
Gidon Shemer →  Menachem
Carola Regnier →  Axels moeder
Hanns Zischler →  Axels vader
Ernest Lenart →  Alfred Himmelman
Eyal Rozales →  Jello
Youssef (Joe) Sweid →  Rafik
Imad Jabarin →  Rafiks nonkel

regisseur (1)

Eytan Fox

producent (1)

Amir Harel
Walk on Water

Voor degenen die denken dat de enige culturele waarde uit Israel onsterfelijke Eurovisiesongfestivalnummers zijn? maak kennis met regisseur Eytan Fox en zijn ega-muze Gal Uchovsky. Hun film Walk On Water is zonder twijfel één van de meest verhelderende films die u dit jaar in de bios zult zien. Cinematografisch meer dan ok, verhaaltechnisch meeslepend en ook de aparte muziekkeuze voegt een extra dimensie toe. Meer van dat, en allen daarheen. Eyal (de ongelooflijk 'cool' acterende Lior Ashkenazi) is geheim agent bij de Israelische inlichtingendienst Mossad, en meteen ook een van hun dodelijkste wapens. Zijn nieuwste opdracht confronteert hem met het Joodse verleden : hij moet te weten zien te komen of de oude nazi-beul Himmelman nog in leven is. En zo ja, dan is liquidatie zijn opdracht. Het is eens wat anders dan actieve Hamas-leden ombrengen. Pia, de kleindochter van de voormalige kampbeul, leeft en werkt in een Israelische kibboets. Haar broer Axel komt haar opzoeken, in de stille hoop haar te kunnen overhalen om mee te gaan naar Duitsland voor het verjaardagsfeest van hun vader. Een schier onmogelijke taak, daar Pia niets meer met haar ouders te maken wil hebben. Eyal doet zich voor als reisgids van het lokale Horizon tours, en tourt twee weken lang met Axel rond, in de hoop meer te weten te komen over de verblijfplaats van zijn grootvader. Eyal is niet opgezet met de babysit-opdracht : hij heeft een aversie tegen de Duitsers, en hij ziet weinig heil in het blijven oprakelen van het verleden. Toch neemt hij de opdracht aan en trekt hij met Eyal langs bezienswaardigheden zoals het meer van Galilea, de dode zee, en de klaagmuur. Helemaal bar wordt het als de homofobe Eyal ontdekt dat Axel homofiel is ?

Walk on Water

Walk On Water is een film met vele lagen.De cineast neemt ongelooflijk veel hooi op z'n vork : de Israelisch-Palestijnse kwestie, de Jodenvervolging tijdens de tweede wereldoorlog, homofobie, vooroordelen, pessimistisch egocentrisme…Bovendien fungeert het scenario zowel als een thriller, een drama en een komedie. En net zoals een zekere J. Christus destijds op het water liep op het meer van Galilea (meteen ook de verklaring van de titel van deze film) gaat Fox nergens kopje onder. Hij filmt secuur en doordacht, heel Westers en commercieel. De humor zit hem vaak in kleine (en duistere) kantjes : zo zien we hoe Eyal laconiek op de zoveelste Palestijnse zelfmoordaanslag reageert door de treurige muziek op de radio te vervangen door Tunnel Of Love van Bruce Springsteen.Het verhaal bloedt ook nergens dood : Fox houdt het verhaal levendig door de afwisselende soundtrack, door de vele sightseeing-shots en door de innerlijk kolkende Eyal die zich in pakweg elke scène afschermt voor de buitenwereld. Een heel mooie scène is die waarin hij verbouwereerd stil blijft als hij hoort dat Axel zich inzet voor kansarme kinderen van immigranten. Een daad die hij nooit met Duitsers zou associëren. Bovendien is de film minder zwart-wit dan je zou vrezen : ook Axel gaat niet vrijuit wat vooroordelen en geweldimpasses betreft.

Walk on Water

De acteerprestaties zijn uniform goed. Ashkenazi (waarschijnlijk niet echt een vlot bekkende familienaam voor een Jood) is een revelatie, en is overtuigend als geheim agent met een dubbele (emotionele) bodem. Knut Berger acteert even ontwapenend als zijn personage (tevens het geweten van de film) dat voorschrijft, en Caroline Peters slaagt erin om met haar personage een goede balans te slaan tussen beide mannen. Knap filmpje dus, dat dan misschien wel laat zien dat het nooit echt meer goed komt met de wereld, maar dat tegelijkertijd ook laat zien dat één individu hoe dan ook het verschil kan maken. En dat zonder de boodschap er prekerig in te rammen, maar wel door alle ingrediënten te mixen tot een lekker verfrissende universele cocktail. Koosjere cinema.

Alex De Rouck