Jan Verheyen lijkt met “Vermist” een stap in de goede richting gezet te hebben. In 2002 ging hij met “De Alias” volledig de mist in en omdat hij zich hierna allicht realiseerde dat films met Politiemensen niet zijn ding waren, ging hij er enkele maken waar het typische VTM-publiek maar wat graag voor naar de zalen trok. “Team Spirit” en “Team Spirit 2” zorgden voor gezonde, Vlaamse boerenleute rond een voetbalploeg waar er naar verluidt ook nog een zesdelige televisieserie rond werd gebouwd, iets waar wij – God sta ons bij – gelukkig niets van hebben gezien.

“Vermist” gaat over Evi (Céline Laenen), een meisje van zestien dat niet zo’n goede relatie heeft met haar ouders. Haar moeilijke leeftijd en de opstandigheid die hiermee gepaard gaat zorgt ervoor dat haar vader nog maar moeilijk de teugels der opvoeding in de hand kan houden. Evi is rebels en verzet zich tegen de (te ?) strenge regels van haar ouders. Drugs, drank, uitgaan en “slechte” vrienden en vriendinnen zijn allemaal elementen die de man sterken in zijn overtuiging om met alle mogelijke middelen te proberen Evi op het goede pad te krijgen én te houden. Maar dan verdwijnt Evi op een avond. De Politie wordt ingeschakeld en vrij snel wordt duidelijk dat ze in een dancing in de buurt voor het laatst werd gezien. Haar vader probeerde haar immers op die plaats te dwingen onmiddellijk naar huis te komen. En kreeg natuurlijk lik op stuk. Bewakingscamera’s tonen aan dat Evi niet tegen haar wil de plaats verliet. Later in het onderzoek komt men een blauwe Seat op het spoor. En die wordt opgevist uit het kanaal. Met twee lijken aan boord. Maar geen spoor van Evi. De speurders van de ‘Cel Verdwijningen’ komen echter te weten dat Evi’s vader meer weet én hebben als volgende aanknopingspunt een filmpje op Evi’s computer…

Jan Verheyen kreeg voor deze film de hulp van enkele mensen van de Cel Verdwijningen. Deze gespecialiseerde eenheid is een onderdeel van de Federale Politie en dat laat men heel duidelijk merken. Zo is er geen spoor van de Lokale Politie of hun inbreng in dit dossier en als men het dan heeft over de ‘lokale’, dan gaan de ‘Federale’ het gewoon beter doen dan hun collega’s van de ‘lokale’. “Hebben de Lokale in de riolen gekeken ?  Neen. Dan zullen wij een kijkje gaan nemen”. Het brengen van slecht nieuws bij de nabestaanden ?  Wordt ook al door de ‘Cel Verdwijningen’ gedaan. Kortom, deze dienst is zo polyvalent en compleet dat je zou denken dat er maar één politiedienst bestaat in België. Van eerstelijnspolitie is geen sprake aangezien de ‘Cel Verdwijningen’ de eerste zijn die langsgaan bij de bezorgde ouders. Vermoedelijk niet de praktijk want wie melding wil maken van een verdwenen persoon/kind die heeft allicht niet het telefoonnummer van de ‘Cel’ in zijn agenda staan en belt allicht de Lokale Politie van zijn woonplaats op.
Te kritisch of niet ?  Wij dachten van niet want wie een film wil maken rond een onderwerp dat in België in het post-Dutroux tijdperk nog steeds een ‘hot topic’ is, die heeft de verplichting om toch heel accuraat te zijn en de film een zo hoog mogelijk authenticiteitmee te geven vinden wij zelf. Mensen die als verdacht worden beschouwd worden zonder veel moeite en nadenken door de rechercheur vastgegrepen en tegen de muur gekwakt, nog zo iets. Benieuwd of het er in “het echt” ook zo aan toe gaat.

Los van dat alles heeft “Vermist” natuurlijk alle elementen om er een geslaagde Politiefilm van te maken. Speciale eenheden die als onvervalste SWAT-teams een gebouw doorzoeken en binnendringen (hebben we die wel in België ?), beelden van een lijkschouwing, het vlotjes opzoeken (en natuurlijk terugvinden…) van de verdachten in een databank met heel veel fotootjes, op computerschermen mooi uitziende plattegronden van specifieke locaties, auto’s die worden geborgen, enz…
Maar in de film lijkt ook een soort boodschap te zitten. Die waarin strikte ouders worden gewaarschuwd om niet té streng om te gaan met hun kinderen bij het opvoeden. Het is wat koorddansen op die manier want mama en papa met de vinger wijzen en verantwoordelijk stellen voor het gedrag van hun weglopende of ontsporende zoon of dochter is maar een kleine stap …

“Vermist” zal scoren in Vlaanderen. Niet voor niets werd onlangs nog een nieuw kanaal opgestart op de betaal-televisie dat zich richt op dit soort van films. Het bewijst dat er niet alleen interesse maar ook een markt en een publiek is voor dit soort films/televisieseries. Het verhaal van “Vermist” is voor de gemiddelde Belg best wel interessant (één van de dames naast mij zei na de film zelfs dat het “spannend” was…) alhoewel een aantal kijkers nog met heel wat vragen zal blijven zitten wanneer de eindgeneriek op het scherm verschijnt. Op het eind van de film, wanneer men het meisje terugvindt (levend of dood en in welke omstandigheden vertellen we niet) maakt men zich er wel heel snel en gemakkelijk vanaf. De link met de (échte) verdachte is niet duidelijk, laat staan wat er met Evi allemaal gebeurd is na de opname van het filmpje en wie hier allemaal een aandeel in heeft gehad. Je merkt het, dit is nog verre van “De Zaak Alzheimer” natuurlijk. Om ook maar een beetje in de buurt te komen daarvan heeft Jan Verheyen nog een lange weg te gaan.