Jammer dat Alistair MacLean niet meer leeft in deze aanslaggevoelige tijden. Voor de kleinste Filmfreaklezertjes: MacLean was een Schotse auteur (= schrijver) die lang geleden – jullie ouders hadden elkaar nog niet ontmoet of waren misschien zelfs nog niet geboren – spannende spionage- en avonturenromans schreef waarin veelal nazi’s (= stoute Duitsers) of Russen samen met de hulp van een dubbelspelspelende verrader een plan beraamden om de oorlog te winnen. Veel van die boeken zijn ook verfilmd, en titels als “The Guns Of Navarone”, “Where Eagles Dare” en “Ice Station Zebra” behoren tot de meest ronkende daarvan. Dus good old Alistair – overleden in 1987 – zou zeker wel een paar haarspeldbochtterroristenthrillers uit zijn koker hebben geschud.

Nu heeft ene Peter O’Brien er zo eentje laten vliegen met “Unlocked”. Hij deed dat al in 2008, maar het duurde een tijd eer dat script door een geïnteresseerde producent werd opgevist. Het duurde daarna ook een tijd vooraleer de film uiteindelijk in de zalen geraakte, want de opnames van dit knalonderonsje zijn intussen al twee jaar afgerond. Oorspronkelijk zou Mikael Hafstrom (“Derailed”,  “The Escape Plan”) de regie voeren, maar uiteindelijk rolde dit project onder de zetel van krasse zeventiger Michael Apted, en dit waarschijnlijk enkel maar omdat hij ooit eens een loonbriefje kreeg voor de James Bond-film “The World Is Not Enough.” Nochtans is dat niet de titel die je van Apted moet onthouden: wie af en toe eens een jarentachtigretrospectieve organiseert zit goed bij bij “Coal Miner’s Daughter”, “Gorky Park” en “Gorillas In The Mist”, wie het meer heeft voor de jaren negentig mag zijn licht opsteken bij “Blink” en “Nell”. Of bij de Gene Hackmanpasteien “Class Action” en “Extreme Measures”. Dit alles maar om te zeggen dat Apted vakmanschapperig genoeg is om deze “Unlocked” niet volledig naar de sjokadijzen te helpen. Apted heeft trouwens ook een interessante alternatieve carrière als documentairemaker, maar dit geheel terzijde, zij het niet tussen haakjes.

Plotgewijs draait “Unlocked” rond een ex-CIA agente (Noomi Rapace) die, nadat ze te laat kwam om een bloederige aanslag in Parijs te vermijden, in Londen actief is als sociaal werkster, waar ze min of meer resoneert onder de vleugels van de Britse geheime dienst. Op hun vraag verlaat ze haar retraite om een onderschepte koerier te ondervragen, die betrokken is bij een op stapel staande biologische aanslag op een onbekend Amerikaans doelwit in de Britse hoofdstad. Rapace ontdekt dat er onwelriekende uitwerpselen aan de knikker hangen, dat er meer aan de hand is dan op het eerste zicht blijkt, en weet daardoor al snel niet meer wie te vertrouwen.

Even snel ontsporen de machinaties van de plot: potentiële intelligente spanning wordt ingeruild voor clichématig B-gehannes met genoeg logicagaten om een kudde met – ruw geschat – zevenhonderdduizend driehonderdnegenenveertig lemmings door te jagen. Al worden er daar wel een paar van afgeknald daar Apted vaak zijn toevlucht zoekt tot lawaaierige actie die het gebrek aan logica moet maskeren, maar dat gebrek tegelijkertijd ook voedt. En dat komt allemaal samen in een lullige scène waarin de “mystery guest villain”  de kans heeft om met Rapace af te rekenen, maar dat niet doet, zodat zij later alsnog de geplande aanslag kan verijdelen.

Valt er toch nog iets te leren uit deze tikkende tijdbombrij? Niet echt, maar wel te noteren. Dat de cast met semibekende namen (Rapace, Orlando Bloom, Toni Collette) en voormalige supersterren (John Malkovich, Michael Douglas) beter werkt op papier dan op het scherm bijvoorbeeld. En dat Toni Collette met haar witte korte kapsel als twee druppels water op Annie Lennox lijkt.