United 93
verdeler
acteur/actrice (15)
regisseur (1)
producent (4)
Waar was u op dinsdag 11 september 2001 ? Als u het nog kan navertellen was u alvast niet aan boord van vlucht United 93, in de vroege uurtjes opgestegen in Newark met als bestemming San Francisco. In dit vierde door Al-Qaida-volgelingen gekaapte vliegtuig kwam immers iedereen om, terroristen zowel als passagiers. Net zoals in de drie andere vliegtuigen trouwens die op Zwarte Dinsdag het wereldnieuws haalden. In deze reconstructie (gebaseerd op het telefoonverkeer tussen passagiers en het thuisfront, en de opgenomen communicatie met de vluchtleiding) krijgen we het verhaal te zien in semi-real time zoals het ongeveer echt gebeurd moet zijn.
De gebeurtenissen aan boord van het vliegtuig bieden stof om nog maar eens de heldhaftigheid van de 'Amerikaanse burger' te eren als het aankomt op het beschermen van the land of the free. Het gekaapte vliegtuig boorde zich immers niet in het Witte Huis of het Capitool omdat de passagiers in opstand kwamen en, met de wetenschap dat ze de kaping sowieso niet gingen overleven, een poging ondernamen om de terroristen te overmeesteren. Waar ze trouwens ook in slaagden. Dit gegeven leende zich al voor twee tv-films waarin vooral het heldhaftige aspect in de schijnwerpers staat (het hoeft geen betoog dat beide producties te mijden zijn als de zwarte vogelbuilenpest voor de nuchtere (Europese) kijker). Heel andere koek is deze versie van Paul Greengrass (The Bourne Supremacy, Bloody Sunday) die de gebeurtenissen van 9/11 secuur, sec en net daardoor meticuleus schokkend verfilmt.
Eén van de redenen dat United 93 onder de huid kruipt is het feit dat Greengrass geen stelling inneemt. Hij registreert de gebeurtenissen zonder te vervallen in goedkoop sentiment of overdreven spektakel. Waarom tonen hoe het vliegtuig explodeert en zo de aandacht afleiden van de naakte gruwel als een scherm dat gewoon zwart wordt qua impact duizendmaal sterker en serener is ? Het zijn net deze en andere details (en de wetenschap dat het allemaal echt gebeurd is uiteraard) waaraan de film zijn spankracht ontleent. Zo is de scène waarin de terroristen tussen hun slachtoffers zitten wachten in de incheckruimte an sich even gruwelijk als gelijk welk bloederig afgerukt ledemaat ook.
Ook de casting heiligt het doel. Geen bekende acteurs of grote namen, zodat geen enkel ego de spankracht in de weg staat, en (over geniale casting gesproken) sommige mensen die bij de gebeurtenissen betrokken waren spelen gewoon zichzelf, zoals Ben Sliney, het hoofd van Federal Aviation Federation. De film speelt zich trouwens niet volledig af aan boord van United Flight 93.
Het eerste deel van de film focust zich vooral op de luchtverkeersleiding. We zien hoe het luchtverkeer boven de Verenigde Staten wordt gecontroleerd, hoe ze plots moeten omgaan met een verdwenen vliegtuig en opgenomen conversaties waaruit blijkt dat een kaping aan de gang is, en welke beslissing er uiteindelijk wordt genomen om nog meer vliegtuigkapingen te vermijden. In feite kan je deze film zien als 'Het leven zoals het was: 9/11'. Dit huzarenstukje (gefilmd nadat alle families van de omgekomen passagiers hun toestemming voor en steun aan het project gaven) bewijst dat uppercutcinema ook op een integer niveau kan werken. Benieuwd op welk niveau Oliver Stones World Trade Center, met onder andere Nicolas Cage in de cast, zich gaat situeren. Antwoord in september.
28-04-2006 | Plaats 2 | $ 11.478.360 |
05-05-2006 | Plaats 5 | $ 5.347.860 |
12-05-2006 | Plaats 6 | $ 3.508.125 |
19-05-2006 | Plaats 9 | $ 1.400.200 |
26-05-2006 | Plaats 9 | $ 808.545 |