Un long dimanche de fiançailles - A Very Long Engagement
verdeler
acteur/actrice (9)
regisseur (1)
producent (1)
scenarist (2)
Een beetje onvermijdelijk is het natuurlijk wel, deze film willen vergelijken met Le fabuleux destin d'Amélie Poulain. Zelfde regisseur, zelfde leading lady, en alweer een breed uitgesmeerde feelgood-dis gedrenkt in een magisch-realisistisch parfum. Toch zijn er verschillen : ten eerste is Un long dimanche de fiançailles stukken duisterder dan Amélie Poulain en ten tweede komt deze film niet echt sluipend in de zalen. Amélie Poulain was een film die week na week meer kijkers trok in de arthouse-bioscopen omdat iedereen de film aan vrienden en zelfs vijanden aanraadde (in sommige zalen stond de film ruim een jaar onafgebroken op de affiche), terwijl deze Lange Verlovingszondag vooraf reeds met het nodige tromgeroffel werd aangekondigd.
Fanfareklanken die trouwens verdiend zijn, want het nieuwe visuele orgasme van Jean-Pierre Jeunet is zonder twijfel één van de filmische hoogtepunten van dit jaar. Het verhaal is boeiend van begin tot eind (bij momenten is de plot misschien iets te labyrinthijns), en haast elke scène is verbluffend gedetailleerd van de linkerboven- tot de rechterbenedenhoek.
Un long dimanche de fiançailles speelt zich af tijdens en na de eerste wereldoorlog. De tijdspannes zijn niet recht afgelijnd, en het verhaal maakt sprongen voor- en achteruit. We zien hoe vijf Franse soldaten door de krijgsraad als landverraders zijn veroordeeld, omdat ze zichzelf opzettelijk verminkten, in de hoop zo te kunnen ontsnappen aan de gruwel van de loopgraven. Hun plan werkt averechts, want de legerleiding besluit de mannen te droppen in het niemandsland Bingo Crépuscule, een landstrook vlak voor een Duitse loopgraaf. De kans dat de mannen er worden neergeschoten als een weerloze prooi is dan ook vrij groot.
Een van de soldaten is de jonge Manech, de verloofde van de aan polio lijdende Mathilde (Audrey Tautou). Zij 'voelt' dat Manech het slagveld heeft overleefd, en probeert met alle mogelijke middelen de waarheid te achterhalen en de gebeurtenissen op Bingo Crepuscule te reconstrueren. De speurtocht van Mathilde leidt langs een heleboel markante figuren en heel wat couleur locale, hetgeen Jeunet de kans heeft om veelvuldig te experimenteren met vertelstijlen en visuele vondsten. Top of the bill zijn de reconstructie van de loopgraven (de oorlogshorror is even tastbaar als die in Saving Private Ryan) en de hoofdzakelijk digitale weergave van Parijs anno 1920.
Ook al denk je misschien te weten hoe de film afloopt, toch blijft dit een prent die je best zo onbevooroordeeld en vooral zo oningelicht mogelijk gaat bekijken. Een korte synopsis is het enige wapen dat toegestaan is om meegezogen te worden in deze fabelachtig mooie prent die zijn kracht vooral haalt uit de universaliteit van het gegeven: het zinloze en gruwelijke van de oorlog is even wraakroepend als het uitgangspunt van Kubricks Paths Of Glory waardoor de alles overwinnende kracht van het lot, vertrouwen en alles overwinnende liefde dubbel en dik en dik van het doek afspringen. Een aanrader, maar dat hadden jullie waarschijnlijk reeds begrepen.