Toys


verdeler

acteur/actrice (15)



regisseur (1)
“Toys” is altijd het droomproject geweest van regisseur Barry Levinson. Het scenario kwam reeds veertien jaar geleden tot stand, maar werd om begrijpelijke redenen niet verfilmd. Om te beginnen zagen weinig studio’s iets in het absurde verhaal, en voorts was Levinson in die dagen nog niet echt gevestigd als regisseur (hij debuteerde in 1982 met “Diner”).
Nu Levinson inmiddels afdoende heeft bewezen camera-valabel te zijn (“Good Morning Vietnam”, “Rain Man”, “Bugsy”) mocht hij van Fox alsnog zijn droomfilm realiseren, met Robin Williams als publiekslokker eraan vastgehecht. Zevo Toys is de moeder van alle speelgoedfabrieken : uitgestrekt in een altijd groen droomdecor werkt de Zovoploeg in een vrolijk werkritme aan de dagelijkse montage van het beste speelgoed ter wereld.
Alles is er fleurig, kleurig en geurig, kortom een perfecte harmonie. Totdat blijkt dat zelfs speelgoedmakers in een sprookjesbestaan niet het eeuwige leven bezitten, en grondlegger Kenneth Zevo is niet zo erg ver meer verwijderd van het uitstoten van zijn laatste ademvoorraad. Net voordat hij finaal de pijp uitgaat neemt hij een beslissing die velen met stomheid slaat : in plaats van de leiding van Zevo Toys over te laten aan zijn gepassioneerde zoon Leslie (Robin Williams) en dito dochter Alsatia (Joan Cusack), besluit de oude speelgoedtovenaar om zijn broer, de geschifte legergeneraal Lelan (Michael Gambon) een kans te geven.
De dolgedraaide militair voelt zich echter al snel kotsmisselijk in de overdadig gesuikerde familie-infrastructuur en besluit om de gehele handel om te bouwen in een ononverwinnelijk wapenarsenaal…
“Toys” is een filmische grabbelton met een honderdkleurige serpentine als verpakking, maar met helaas verschraalde confetti onder het deksel, Levinsons bedoeling om een uitzinnige droomwereld te construeren bezwijken onder een houterig, splinterdun scenario. De start is nochtans interessant : de visuele effecten, de kostuums en vooral de heerlijk originele decors zijn allemaal overdadig mooi en doen verrassende vonken in de zaal neerdwalen. Elk frame herbergt wel een verrassing, en Williams is zoals altijd een goede gok om filmische waanzin gestructureerd intact te houden. Jammer genoeg leidt het allemaal naar een fletse, lek te water gegane 'climax' waardoor de goedgemutste opbouw getorpedeerd wordt door een dolgedraaid slothalfuur, amusante details zoals de familie overstekende speelgoedeenden bv. ten spijt. Met goede bedoelingen alleen berik je niet altijd ongeschonden de eindstreep.
© tekst:
18-12-1992 | Plaats 6 | $ 4.810.027 |
25-12-1992 | Plaats 10 | $ 3.978.283 |
01-01-1993 | Plaats 10 | $ 2.992.187 |