De woestijn is één immens grote speeltuin voor mensen die houden van fotografie en mooie plaatjes willen schieten of prachtige scènes willen draaien. Dat is de belangrijkste conclusie na het bekijken van Sweat. Al van bij het begin wordt duidelijk dat dit een film is die de gepaste locatie én de geknipte cameraman heeft om ons met verstomming te zullen slaan. Michael Abramowicz die verantwoordelijk is voor de fotografie van Sweat geeft je een stijlvolle, imponerende en soms verbluffende demonstratie van film- en opnametechniek, hoe je kan spelen met kleuren, met filters, met close-up shots, slow motion, luchtopnames en nog 1.001 andere zaken die deze creatieve en heel inventieve camera-pro uit de hoge fotografie-hoed heeft getoverd.

Soms zorgen filters voor wazige, onscherpe contouren, een andere keer wordt een vrachtwagen gefilmd tegen een oranje-rode achtergrond van ontelbare kleurschakeringen die een ondergaande zon zo typeren, nog een andere keer lijkt blauw het enige kleur op het scherm in een shot dat al even prachtig is als dat daarvoor, terwijl je dan weer onder de indruk komt hoe bijzonder een woestijnlandschap kan zijn door de geel-oranje-bruine tinten, de manier waarop in beeld gebracht wordt hoe het felle zonlicht gaat inspelen op een enorme stof/zandwolk...

Er lijkt allemaal geen einde aan te komen en het is zo oogverblindend en visueel inventief gemaakt dat wij ons (bijna) niet afvragen of het verhaal van Sweat nu eigenlijk steek houdt of niet, dat wij ons helemaal niet de vraag stellen waar men nu eigenlijk die 10.000 kilogram goud heeft gestolen en waar men er mee heen aan het rijden is. En we storen ons (bijna) niet aan het feit dat de stoere binken in de film het meermaals hebben over cops maar er toch geen politiepatrouilles actief zijn in de desert (alhoewel we er wel één zien...).

Sweat is een film waar het oog van de filmliefhebber verwend wordt zoals dat maar heel zelden gebeurt. Een film ook die aan elke lichting kandidaat-cineasten zou moeten meegegeven worden om er een huiswerk of zelfs eindwerk over te maken (opmaken die bestelbon mijnheer de directeur !)... We zouden zelf wel enkele vragen kunnen bedenken mochten we in de examencommissie zetelen. Twee Filmfreak-sterren staat gelijk met gewoon maar dat is Sweat dus allerminst.

Het gaat over een viertal slechteriken die in een tankwagen 10 ton aan goud vervoeren, verpakt in zakken van 15 kg. De tocht trekt door de woestijn en het duurt niet lang voor men zich gaat realiseren dat je zelf veel meer over houdt wanneer je de buit onder minder mensen moet verdelen. Elk van de vier staat op scherp zodat ieder meningsverschil of discussie een gelegenheid is om de ander hard aan te pakken ja, indien mogelijk zelfs te liquideren. Het luisteren naar het lied Non, rien de rien, je ne regrette rien is zo'n kans om eens flink met elkaar in de clinch te gaan, zonodig zelfs tot het bittere einde. Stoere kerels dus allemaal met af en toe een deugddoende one-liner en een scheut zwarte humor.

Maar dat komt dus allemaal op de achtergrond want je hebt het te druk om de mooie plaatjes, shots en gedraaide scènes te bewonderen...