Toen we “A Star Is Born” bespraken tijdens de bioscooprelease, was er al heel wat stille buzz rond de Oscarkansen voor Bradley Cooper (zowel als regisseur als acteur) en voor Lady Gaga. Die buzz werd naderhand luider, maar – sorry, fans – het heeft niet mogen zijn: enkel het door de radio omarmde lied “Shallow” kreeg een Oscar, en dat was dan weer een van de Academy Awards die geen enkele concurrentie had: de overige genomineerden waren er echt enkel maar voor de show. Misschien dat Cooper wel wat gevloekt heeft nadat alle grote prijzen aan zijn neus voorbijgingen, maar veel reden om te klagen heeft hij eigenlijk niet: in Amerika wist “A Star Is Born” immers meer dan tweehonderd miljoen dollar op te brengen. Niet slecht voor een film met een verhaal dat al drie keer eerder is verteld.

In de jaren dertig, vijftig en zeventig om precies te zijn. Ergens in de jaren negentig heeft een Warner Bros executive duidelijk een kans gemist om groen licht te geven voor “A Star Is Born”. Anders was er om de twintig jaar een eigentijdse versie over de valkuilen van de showbusiness uitgebracht. Maar misschien is het niet slecht dat we er in het Vengaboysdecennium aan zijn ontsnapt. Want hoe mooi en oprecht deze “A Star Is Born” ook is, de prent weet niet helemaal tot aan het eind te overtuigen. Al zijn er heel wat mensen die dat anders zien en de film omarmen als een modern meesterwerk: smaken en kleuren, je weet wel …

“A Star Is Born 4.0” speelt zich integraal af in de hedendaagse muziekscene. Gelardeerd met een stevige vleug Springsteeniaanse rock, en gegarneerd met plastieken Grammy Award-muziek die op hitradio’s wordt platgedraaid. Niet voor iedereen wat wils, maar toch al voor twee verschillende groepen muziekliefhebbers. Jackson Maine (Cooper) is de stadionrockdude van dienst, zijn hart en ziel spuiend met stoere rocksongs en integere ballades. Jackson ontdekt De zangtalenten van Ally (Lady Gaga) tijdens een nachtelijk barbezoek, en de singer-songwritester in spe mag zo goed als onmiddellijk mee op zijn tour. Die visibiliteit zorgt er voor dat Ally al snel haar eigen hitparadeweg kan gaan als ze onder de vleugels wordt genomen van een manager/platenbons die op haar succes wil inspelen en meteen ook haar volledige persona naar zijn hand zet. Niet naar de zin van Jackson, met wie ze intussen amoureus is vervlochten.

“A Star Is Born” gaat zowel over de opkomst als het verval van roem. Jackson is zwaar aan de drank en suïcidaal, Ally geniet met volle teugen van haar sterrenstatus. Een dramatisch einde lijkt onafwendbaar - en is dat ook - al is dramatisch misschien een iets te zware omschrijving voor een film die inhoudelijk niet al te diep graaft, en zijn heil vooral zoekt in het charisma van de hoofdrolspelers. Cooper slaagt er bijvoorbeeld heel goed in om zijn eigen persona als acteur uit te melken. Telkens zijn personage in beeld verschijnt, focust hij op de ruige cowboylooks en bijhorende machoattitude, zelfs als hij diep in de put behoort te zitten. Rauwe door het leven getekende stem inclusief. Ook Lady Gaga - Stefani Germanotti voor de intimi en identiteitskaartencontroleurs - krijgt van Cooper een stevige acteerduw in de rug. Al kon “A Star Is Born” als film nog sterker zijn geweest indien er meer uit het hart en minder uit het boekje was gefilmd.  

Cooper kwam trouwens pas in 2016 aan boord als regisseur, nadat aanvankelijk Clint Eastwood de remake voor zijn rekening wou nemen met Beyoncé in de hoofdrol. Maar haar zwangerschap stak daar een stokje voor. Muzikale stokjes zijn er dan weer van Lukas Nelson &: Promise Of The Real, een band waarvan de leadzanger heel wat songs voor de soundtrack schreef en die tijdens de podiumscènes figureert als Coopers begeleidingsgroep. Voor wie een agenda met muzikale triviatidbitjes bijhoudt: die Lukas is zowaar de zoon van good old Willie Nelson.

Heel wat muziek bij de extra’s ook, en dat hoeft uiteraard niet te verwonderen. Een paar oefenopnames worden opgewisseld met clips uit de film en met aparte videoclips – zo kan je de oorwormen zoveel na elkaar afspelen als je wil. Al is het echte hart van de extra’s ontegensprekelijk de making of: op een half uur tijd krijg je mooi inzicht in de totstandkoming van de film waarin het proces van filmen, acteren en zingen netjes uit de doeken wordt gedaan. En eindelijk nog eens een making of die je in een ruk(je) kan uitkijken!