Het grote publiek zal waarschijnlijk niet in dichte drommen naar de bios spurten voor wat eigenlijk een making of is van “Mary Poppins”. Alhoewel, in Amerika bracht de prent toch meer dan tachtig miljoen crisisdollars op: voorwaar geen slechte prestatie. De kans dat het in Europa ook storm zal lopen, is eerder aan de kleine kant. Nochtans hebben de afwezigen ongelijk, want regisseur John Lee Hancock levert een mooie film af.

Twaalf jaar geleden draaide producer Ian Collie in Australië een documentaire over het leven van P.L Travers, de schrijfster van “Mary Poppins”. Die mocht dan wel Brits zijn, ze woonde tijdens haar jeugdjaren lange tijd in Australië, en die jaren bleken zelfs cruciaal te zijn bij de totstandkoming van haar populaire kinderboeken rond de kinderoppas met magische krachten. Tijdens het draaien van de docu ontstond bij Collie het idee om een biopic rond Travers te maken, meer bepaald over haar relatie met Walt Disney tijdens het verfilmen van “Mary Poppins” in 1964. Collie vond een Australische productiemaatschappij en de BBC bereid om de prent te financieren. Al snel bleek dat ze expliciete verwijzingen naar en scènes uit de “Mary Poppins”-film zouden nodig hebben. Vandaar de noodzaak om aan te kloppen bij de Disneystudio’s met de vraag of ze elementen uit het Disneyarchief mochten gebruiken. Gelukkig voor Collie en co waren ze bij Disney zeer gecharmeerd door het project. Disney kon gemakkelijk ‘njet’ hebben gezegd en zelf een nieuwe productie op poten hebben gezet, maar ze besloten om als coproducent/distributeur op te treden. Waarop het Travers-project meteen kon rekenen op een groter budget, en uiteraard ook op meer ‘bemoeienissen’ van de studio. Wat van oorsprong een klein project was, kreeg zo het postuur mee van een A-project. Wat blijkt uit het feit dat Disney Tom Hanks engageerde om Walt Disney Hemzelve te vertolken.

De reden dat de totstandkoming van de muzikale Disneyklassieker uit 1964 een eigen film krijgt, heeft alles te maken met de eigengereidheid van de Australisch-Britse P.L. Travers. Die zag het helemaal niet zitten dat haar kinderboeken een gesuikerde adaptatie met liedjes en animatiepinguïns zou krijgen, en hield meer dan twintig jaar de Disneyboot af. Tot ze – volgens deze spoonful of sugar-kijk op haar leven - uit financiële overwegingen toch de oversteek naar Los Angeles maakte en er haar rechten enkel wou afstaan als ze zelf kon meewerken aan de verfilming. Interactie met scènes uit Travers jeugd maakt gaandeweg duidelijk dat ze de “Mary Poppins”-verhalen in grote mate schreef om in het reine te komen met de dood van haar alcoholische vader die op amper 43-jarige leeftijd stierf.

“Saving Mr. Banks” behoort vooral aan Emma Thompson toe: de manier waarop ze als kibbelende tante Disney en zijn medewerkers het vuur aan de schenen legt levert uitstekende en vaak hilarische cinema op. Lang geleden dat deze grote actrice zich zo in een rol heeft kunnen vastbijten: gelukkig dat ze niet veroordeeld blijft tot het verkwisten van haar talenten in flutprenten als “Men In Black 3” en “Beautiful Creatures”. Ook de bijrollen zijn mooi gecast: Colin Farrell brengt een mooie toets als Travers getormenteerde vader, Paul Giamatti is uitstekend als haar persoonlijke chauffeur tijdens haar verblijf in L.A. en Bradley Whitford mag zijn The West Wing-panache nog eens van onder het stof halen als de scenarist van “Mary Poppins” die meer dan eens door de kranige dame op zijn plaats wordt gezet.

De tijdsgeest is eveneens mooi getroffen. Zo opent de prent met het Disneylogo dat gangbaar was begin jaren zestig en niet met het moderne. De scènes waarin Walt Disney en Travers een bezoek aan Disneyland brengen, werden vooral ‘s ochtends opgenomen in het Disneypark in Anaheim. Sommige delen van het park waren dan niet voor gewone bezoekers beschikbaar, en de figuranten werden hoofdzakelijk vertolkt door medewerkers van het park. De decorontwerper moest er op toezien dat er geen attracties zichtbaar waren die pas later werden gebouwd, en de Main Street kreeg een retro-opknapbeurt. Ook voor de scène waarin “Mary Poppins” in première gaat in het Grauman Chinese Theatre werd het verleden terug tot leven gewekt: Hollywood Boulevard werd volledig afgesloten en de bioscoop werd terug opgesmukt zoals hij er in 1964 uitzag.

Voeg alles samen en je krijgt een mooi Supercalifragilisticexpialidocius- eindresultaat. Misschien één die P.L. Travers zelf goed zou hebben bevonden. Over Disneys adaptatie van haar boeken bleef ze daarentegen tot aan haar dood in 1996 ontstemd.