Mooie acteursnamen op de titelrol van deze “The Place Beyond The Pines”. Dat is wel het minste dat je kan zeggen voor een film waarin Ryan Gosling en Bradley Cooper een robbertje mogen vechten, waarin Ray Liotta opduikt, waarin Eva Mendes bewijst meer te kunnen zijn dan leeghoofdige stoeipoes van dienst en waarin evenzeer onbekende namen bevestigen of doorbreken (en dan hebben we het vooral over Ben Mendelssohn en Dane DeHaan). Gooi alles samen in de acteursmix en je krijgt een prent die twee uur en een kwartier boeiend blijft. En die eigenlijk evenzeer een regisseurs- als acteursfilm is.

Regisseur van dienst is Derek Cianfrance. Meer dan vijf jaar kostte het hem om zijn vorige prent in te blikken: het bloedmooie “Blue Valentine” (2010) waarin Ryan Gosling en Michelle Williams afwisselend - en soms gelijktijdig - door de liefdeshemel en –hel gingen. Als dank kreeg hij daarvoor veel applaus in de arthousecinema’s die het aandurfden zijn film te vertonen, daar de preutse moraalridders van de Amerikaanse filmkeuring met een NC-17 quotering zwaaiden omwille van wat frontaal naakt.

Het positief onthaalde “Blue Valentine” zette Cianfrance in elk geval op de kaart. Iets waar voorganger “Brother Tied” (dat nauwelijks te zien was buiten de festivalcircuits) niet in slaagde. De opnames van “The Place Beyond The Pines”, Cianfrances meest ambitieuze prent dusver, verliepen zo vlot als maar kon. Waardoor de film amper twee jaar na “Blue Valentine” zonder al teveel problemen in september 2012 in première kon gaan op het festival van Toronto. Jammer genoeg is “The Place Beyond The Pines” niet zo sterk als “Blue Valentine”: waar Cianfrances vorige vooral uit het hart leek te komen, is dit eerder een berekende en iets te academisch in elkaar geknutselde noodlotstriptiek waarbij de las- en kliknaden naar het einde toe te duidelijk zichtbaar zijn. Een minpunt dat echter geen ramp is: voor het overgrote deel beklijft “The Place Beyond The Pines” wel degelijk.

Tonaal zit het al meteen goed tijdens de begingeneriek waarin de camera de motorstuntman Luke Ganton (Ryan Gosling) volgt. De zwaar getatoeëerde man komt aan de kost door met zijn motor stunts uit te voeren, zoals het rijden van middelpuntvliedende kracht uitdagende rondjes in een ronddraaiende metalen bol. Na een optreden in Schenectady (een buitenstad in de staat New York) loopt hij de dienster Romina (een niet-glamoureuze Eva Mendes) tegen het lijf. Een jaar daarvoor had hij een one night stand met haar, en nu ontdekt hij dat uit het samenzijn van die nacht een baby is geboren. Luke, die zelf ook op jonge leeftijd door zijn vader in de steek is gelaten, is totaal ontredderd door dit nieuws. Hij zegt zijn job als rondreizende rodeoclown op en vestigt zich in Schenectady zodat hij voor Romina en zijn zoontje Jason kan zorgen. Makkelijk is het niet: Romina heeft haar twijfels over Lukes mogelijkheden om in hun onderhoud te voorzien en bovendien is ze officieel samen met een man die zowel voor haar als voor Jason zorgt. Luke laat zich door garagist Robin (sterke bijrol van Ben Mendelsohn) overhalen om een paar banken in de buurt te overvallen. Met het geld dat hij daar bij elkaar schraapt moet hij in staat zijn om zowel voor zich zelf, Romina als zijn kind te kunnen zorgen. Het plan lijkt te lukken, tot wanneer Luke zijn driftbuien niet langer kan intomen en een overval volledig de mist ingaat. Luke slaat op de vlucht en komt daarbij in contact met de politieagent Avery Cross (Bradley Cooper) wiens leven eveneens ontwricht raakt door de gevolgen van Lukes bankoverval.

Cianfrance en coscenaristen Ben Coccio en Darius Marder delen “The Place Beyond The Pines” op in drie delen. Het eerste deel is het best en zelfs nagenoeg feilloos: Gosling domineert als “rebel with a cause” en de sterke manier waarop zijn personage wordt geschetst levert knappe cinema op. Ook de manier waarop de bankovervallen worden getekend, ademen een cinematografische klasse uit die bewijzen dat Cianfrance cineastenkaas heeft gegeten. Het tweede deel (waarin de focus op Bradley Cooper ligt) is iets minder doorleefd, maar nog steeds meer dan bekijkbaar. In dit middenstuk duikt eveneens Ray Liotta op die als politieagent met een eigen agenda de acties van Bradley Coopers personage verder beïnvloedt. In het derde luik komen de raderen van het noodlot definitief op het voorplan, en zal de iets meer cynische of ongeduldige kijker misschien wel op zijn of haar uurwerk beginnen piepen.

Ten onrechte, daar in het afsluitend deel Dane DeHaan (“Chronicle”) een uitstekende vertolking neerzet die het midden houdt tussen de intensiteit van James Dean en River Phoenix. Vingers gekruist dat het met hem beter afloopt dan met die twee tragisch om het leven gekomen Hollywoodiconen. En meteen duimen omhoog voor het verdere verloop van Cianfrances carrière: “The Place Beyond The Pines” mag zijn ambitie dan niet volledig waarmaken, het is en blijft een aanrader voor liefhebbers van zich traag ontvouwende plotgedreven cinema. Die liefhebbers kunnen achteraf trouwens in stilte nagenieten, daar de dvd-release er eentje is zonder duiding schenkende extra’s aan boord.