Operatie pasteivulling. Het zou een worp van De Kiekeboes of Jommeke kunnen zijn, maar het is warempel de codenaam van een operatie uit de tweede wereldoorlog. En niet zomaar een operatie: operation mincemeat staat genoegzaam bekend als de grootste misleidingsoperatie uit die oorlog. Een die ervoor zorgde dat de geallieerden in juli 1943 een strand in Sicilië konden bezetten door de Duitsers te laten geloven dat de invasie eigenlijk in Griekenland zou plaatsvinden in de hoop dat Hitler zijn verdedigingslinie van Italië naar daar zou verhuizen.

Zo’n verhaal verdient een film, en die is er nu. Al was die er eigenlijk ook al in 1956: Ronald Neames The Man Who Never Was vertelt hetzelfde verhaal en was gebaseerd op een in 1953 verschenen boek geschreven door naval intelligence officer Ewen Montagu die bij de operatie was betrokken - en die in deze Operation Mincemeat wordt vertolkt door Colin Firth.

Er mag dan al eens een lans worden gebroken voor Deutsche Gründlichkeit, in deze film triomfeert de British thoroughness. Zowel inhoudelijk als verpakkingsgewijs. Veteraan John Madden regisseert potent franjeloos en weet precies op welke knopjes hij moet drukken om de zo al intrigerende plot verhaaltechnisch te laten resoneren. En de cast is quasi perfect gekozen: Firth, Angus MacFadyen, Jason Isaacs, Kelly McDonald, Penelope Wilton en iedereen die nog op de generiek voorbijkomt zit als gegoten in dit universum.

Met op het voorplan dus een lijk. Een lijk dat voorzien van valse invasiepapieren en gefingeerde correspondentie met een duikboot voor de kust van Spanje wordt gedropt in de hoop dat het daar via spionnen bij de Duitsers terechtkomt zodat die geloven dat niet Sicilië maar Griekenland door de geallieerden wordt geviseerd. Een boud plan dat niet door iedereen bij de Britse inlichtingendienst werd gedragen, maar dat wel groen licht kreeg van Churchill.

Madden en scenariste Michelle Ashford maken er een nagelbijter eerste klas van en mengen de militaire spanning met behoorlijk wat flegma en humor en een treffende tijdsgeest. Met dank aan de reconstructie die militair auteur Ben Macintyre wist te verzamelen in zijn in 2010 verschenen boek Operation Mincemeat: The True Spy Story that Changed the Course of World War II. Geestig en frappant detail: Ian Fleming - die van 007 inderdaad - werkte tijdens de tweede wereldoorlog bij de Britse Naval Intelligence Division en lag mee aan het ontstaan van het idee rond een lijk met een valse identiteit en dito papieren. Zijn aanwezigheid in de film zorgt meteen ook voor een komische noot als hij de opmerkende vraag krijgt of werkelijk iedereen dan een boek aan het schrijven is. Voor liefhebbers van oerklassieke en -degelijke cinema en voor verzamelaars van wereldoorlogmemorabilia en -weetjes is Operation Mincemeat een onvervalste aanrader.

En eigenlijk is dit ook een beetje een superheldenfilm. Zij het er een met een afgerond einde, geen versumvlechten en geen teaser meer tijdens of na de eindgeneriek. Schoon en ontroerend zowaar. Al had Dr. Strange Griekenland en Sicilië waarschijnlijk gewoon van locatie verschoven om den Duits te desoriënteren. Want die kan dat dus door gewoon wat met zijn vingers en handen te bewegen. Maar in Operation Mincemeat moet je het doen met de wenkbrauwen van Colin Firth: ook fijne wapens.