Zijn Jan en An Modaal in staat om – min of meer gelijktijdig met het sublieme en ijzersterke “The Broken Circle Breakdown” – alweer twee uur onder te duiken in weltschmerz van eigen bodem ?  Het zou mogen, want Peter Monsaerts langspeeldebuut “Offline” is een mooie film, al staat hij – eerlijk is eerlijk – op de kwaliteitsladder toch een sport lager dan de gebroken cirkel.

De kans dat “Offline” echt veel volk zal trekken lijkt sowieso aan de kleine kant: Monsaerts film is rauwer en minder sexy (voor zover je de dood van een kind sexy kan maken uiteraard) en vist in eerste instantie vooral in de arthousevijver. En in het vaarwater van de rijpere en hippere jeugd (getuige de soundtrack van Triggerfinger en de webcamplotlijn).

Centrale as in “Offline” is Rudy Vandekerckhove (alles aan elkaar en met ck). Een gebroken man die na zeven jaar vrijkomt uit de gevangenis, en een kanarievogel in een kooi zowat als zijn enige bezit moet beschouwen. Hij krijgt onderdak via ex-celmaat Rachid (Mourade Zeguendi, ook te zien in de één-serie 'De Vijfhoek') in een huisje met wat meubels geleverd door Denise (Margriet Bruggeman), de kapster die in de gevangenis zijn haren knipte. Rudy lijkt klaar om zijn weg te vinden in de maatschappij, maar die maatschappij laat dat niet echt toe. Een job vinden blijkt niet makkelijk (toch tenminste niet in de niche van wasmachinereparaties), zijn vrienden van vroeger zijn verdwenen (voor zover ze ooit vrienden waren) en zijn echtgenote Carine (Patricia Goemaere) wil niets meer met hem te maken hebben. Maar dat stopt Rudy niet af: gedreven en gebeten gaat hij de confrontatie met het verleden aan, zelfs als die confrontatie hem in de de webcamwereld van SweetLips19 (Anemone Valcke) drijft.

Niet meteen een vrolijk popcornverhaal dus, al doen Monsaert en coscenaristen Dominique Willaert en Tom Dupont hun uiterste best om het een en ander wat lichter te maken door 'vrie waaze' Gentse accenten en een paar bewust komische toetsen (die soms wel en soms niet werken). Monsaert heeft ook veel aandacht voor de setting van de Gentse volksbuurten langs de kanaalzone, waardoor zijn film soms aardig dicht in de buurt komt van Marc Diddens grootstadschets “Brussels By Night” uit 1983. “Ghent by Night” zou een waardige alternatieve titel zijn. Al verlies je dan natuurlijk wel de metafoor: “Offline” slaat immers niet alleen op de status van de niet-geactiveerde webcam, maar ook op Rudy’s pogingen om terug geconnecteerd te raken met zijn leven van vroeger.

Er mag dus al eens gelachen of gegniffeld worden in “Offline” (“uwen otto volgt de geijkte routes nie”), maar Monsaert mikt in de eerste plaats uiteraard op de traanklieren. Onder meer door slechts met mondjesmaat duidelijk te maken waarom Rudy in de gevangenis is beland en waarom de relatie met zijn ex en dochter zo koel en kil verloopt. Hoe tragisch de verhaalkapstok ook is, toch snijdt “Offline” minder diep dan verhoopt. Het ‘open’ einde blijkt uiteindelijk iets te vrijblijvend om echt voor de krop in de keel te zorgen, en in het tweede uur draait het scenario iets teveel rondjes rond dezelfde confrontatie. Een beetje meer compactheid kon dus zeker geen kwaad. Wat niet wegneemt dat “Offline” een meer dan veelbelovend en met sterke beeldcomposities uitgerust debuut is. Met als extra bonus de zich in de kijker acterende Wim Willaert: de overdonderende, afwisselend dieptragische en cynisch-komische manier waarop hij Rudy tot leven wekt alleen al is voldoende reden om “Offline” hostiegewijs in de dichtstbijzijnde filmtempel te verorberen.