Minnesota 1975. De ijzermijnen. De economische toestand is van die aard dat voor heel wat mensen het zware en ongezonde werk in de mijnen de enige mogelijke bron van inkomsten is. De Pearson mijn is de belangrijkste werkgever en de weinig aantrekkelijke werkomstandigheden weerhouden er de bevolking niet van om elke dag opnieuw een stukje van hun gezondheid op te offeren voor een handvol Dollars. Een som geld die niet kan in verhouding staan tot de roofbouw die men pleegt op hun llichaam. Werken in de mijnen is iets voor mannen. Maar er zijn ook vrouwen die zich in omstandigheden bevinden die worden gekenmerkt door een acute geldnood. Vrouwen met kinderen, vrouwen zonder een huis of enige vorm van inkomsten die moeten putten uit hun reserves of aangewezen zijn op de hulp van familie. En ook voor hen lonkt de mijn... Josey Aimes is één van hen. Haar vader werkt al jaren in de mijnen en kan maar weinig begrip opbrengen dat zijn dochter dit werk wil gaan doen. Alice, Josey's moeder noemt het een schande. Er is maar weinig begrip, laat staan steun voor Josey wanneer ze op een dag op de stoep staat van haar ouders. Haar vader Hank  vraagt of de verwonding in haar gezicht te maken heeft met het feit dat men haar heeft aangetroffen met een andere man in bed. En hij meent het nog ook...

Dat werken in de mijnen een stiel is voor mannen wordt snel duidelijk wanneer een eerste groepje vrouwen er aan de slag gaat. De vrouwen krijgen niet de waardering die ze verdienen. Het begint met foute opmerkingen, kleine beledigingen. Maar het worden seksistische opmerkingen, beledigende en vernederende boodschappen, soms mondeling, soms op de muren geschilderd of in de wanden gekerfd. En het eindigt met ongewenste intimiteiten, fysiek geweld en een voortdurende vernedering? Josey Ames is niet van plan het zomaar te laten gebeuren en vraagt een onderhoud met de directie. Maar die vindt dat Josey zorgt voor het opruien van het overige vrouwelijke personeel in het bedrijf en probeert haar aan de kant te schuiven. Terwijl Josey de centen nodig heeft. En besluit om te blijven werken voor mijnheer Pearson maar ook een gezamenlijke rechtszaak aan te spannen tegen de mijn.

North Country begint veelbelovend. Met Oscar-winnares Charlize Theron (Monster) die met een bebloed gezicht het huis verlaat, haar kinderen meeneemt en vertrekt met de auto, op een manier waarbij duidelijk wordt dat ze niet van plan is nog terug te komen. Hierna een scène uit de rechtbank. Theron wordt het vuur aan de schenen gelegd door een advocate die het juridisch (steek)spel aardig lijkt te beheersen. De vraag wie de vader is van Sammy, één van haar twee kinderen, laat vermoeden dat alle middelen en truken worden aangewend om gelijk te halen. Want de inzet is groot.

Voor alle duidelijkheid, North Country is géén rechtbank-thriller. De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen uit het verleden dus gaat men zich concentreren op de omstandigheden waarin de vrouwen ondermeer in Mesali elke dag richting mijnen trokken. De keuzes die Niki Caro maakt zijn opvallend. Zo krijgen we de beslissende pleidooien niet te zien en wordt de uitspraak zelfs overgeslagen. Caro wandelt hierdoor in een boogje om de valkuil van de clich?s want het is niet makkelijk om vernieuwend of verrassend te zijn en geen déjà-vu gevoel op te roepen bij de kijker. Maar het eindresultaat mag er zijn. Een geslaagd drama.

Als extra op de DVD kan je naast de trailer ook kiezen voor een aantal 'Deleted Scenes', negen in totaal. Ze zijn stuk voor stuk ondertiteld. Het is ook nu weer opvallend welke belangrijke en soms sterke stukken de eindmontage niet hebben gehaald. Mocht een audiocommentaartrack voorhanden geweest zijn, dan had Niki Caro allicht verteld dat zij er de vaart wou inhouden (het langste stukje tussen Theron en Harrelson is een voorbeeld hiervan) maar andere scènes hadden er volgens ons best wel in gemogen.

Tenslotte zijn er nog de 'Stories from The North Country'. In een kwartiertje komen niet alleen enkele leden van de cast en de regisseur aan het woord maar ook de échte betrokkenen van destijds. Het vestigt nog even de aandacht op het feit dat het verre van verzonnen is allemaal.