Vliegtuigen en treinen … ze zijn dankbare huis clos locaties in de wereld van de betere spannende film. Is altijd zo geweest (“The Lady Vanishes”, “Narrow Margin”) en zal wel altijd zo blijven (“Air Force One”, “Transsiberian”). Scheert met een duikvlucht het genre binnen: “Non-Stop”, de tweede samenwerking tussen Liam Neeson en de Spaanse cineast Jaume Collet-Serra, drie jaar na het niet onaardige “Unknown”. Voor Neeson meteen zijn zoveelste sprong in het actiegenre. Niemand die ooit had kunnen vermoeden dat een karakteracteur zich plots voluit op een voor hem atypisch genre zou gooien. Nadat zijn Schwarzeneggerimitatie in “Taken” wereldwijd de kassa’s in vuur en vlam zette, werd de Ier echter op slag een held voor het grote publiek. Wat gezien zijn bijrollen in het “Star Wars”- en “The Dark Knight”-universum eigenlijk niet helemaal zo verwonderlijk is.

De set-up van “Non-Stop” (bedacht door twee voormalige medewerkers aan de Amerikaanse versie van “Big Brother” zowaar) is meer dan prima: Liam Neeson is een federal air marshall die meevliegt op een non-stop vlucht van New York naar Londen. Tijdens de vlucht krijgt hij sms’jes van een mysterieuze passagier die aankondigt dat er om de twintig minuten iemand aan boord van het vliegtuig gaat sterven, tenzij er honderdvijftig miljoen dollar op een bankrekening wordt gestort. Wanneer de eerste dode valt en duidelijk wordt dat de man/vrouw niet bluft, probeert Neeson hulp van buitenaf in te roepen, waarop het van kwaad naar erger gaat. Blijkt immers dat het rekeningnummer waarop het geld moet worden gestort op naam van Neeson zelf staat. En zo komt het dat onze Liam er uiteindelijk zelf van verdacht wordt een terrorist te zijn en hij tegelijkertijd moet zien te proberen de moordenaar te klissen, de kalmte aan boord te bewaren en zijn onschuld staande te houden.

Meer mag/moet je vooraf niet weten om bijna twee uur mee te zijn met deze amusante thriller. Uiteraard ontrolt de plot zich niet waterdicht (het is en blijft film, mensen), maar alles houdt uiteindelijk netjes steek en er komt aan het eind geen deux ex machina alles even in een ander daglicht stellen. Toch valt of staat “Non-Stop” voor velen met de ontknoping. Wie het allemaal toch wat vergezocht of flauw vindt, is meer geneigd de film af te schrijven als een tegenvaller, dan wie het eindspel wel weet te smaken.

Wat er ook van zij, wij konden deze “Non-Stop” best waarderen. Eén van de producenten is trouwens Joel Silver, de actiemogul die in de jaren tachtig grote sier maakte met klassiekers als “Predator”, “Lethal Weapon”, “Die Hard”. Silver ziet het duidelijk zitten met Jaume Collet-Serra, daar dit de vierde film is de ze samen maken. Collet-Serra’s carrière is er na zijn banale horrordebuut “House Of Wax” trouwens aardig op vooruitgegaan met eerst nog de best geslaagde chiller “Orphan” en het reeds eerder genoemde “Unknown”.

Een grensverleggend meesterwerk moet je uiteraard niet verwachten als je een ticket voor “Non-Stop” weet te scoren, maar Collet-Serra levert een aardige, onderhoudende en pretentieloze portie lekker smakend cinemavoer af. Meer moet dat – in dit geval althans – niet zijn. Intussen hebben Collet-Serra en Neeson met “Run All Night” een derde actiethriller ingeblikt, en die komt begin volgend jaar in de zalen. Zet de popcorn maar al koud.