Festivalfilm. Een woord dat je niet vindt in de dikke Van Dale en ook in het fameuze groene boekje zal het zoeken geen resultaat opleveren. Mocht er iets bestaan als een filmwoordenboek dan zou je dit begrip er zeker in terugvinden. Wij omschrijven een festivalfilm graag als een film die zijn première krijgt op één of meerdere Filmfestivals en waar de doorsnee journalist een flink stuk minder van af weet dan de commerciële tegenhangers van de film. Een prent waar ook heel weinig (soms zelfs geen) persinformatie rond beschikbaar is. Cast, poster, titel, het heeft allemaal weinig uitstraling, laat staan dat je er spektakel van verwacht. De film nodigt dus bij de lancering ook niet echt uit om hem te gaan bekijken.
Bij de toppers onder de Festivalfilms verandert dit eens men de nominaties en prijzen heeft bekendgemaakt op het einde van een lange reeks filmdagen. En bij zijn DVD-release doet de Pers er zo mogelijk nog een flinke schep bovenop. En daar is Me and you and Everyone we Know een schitterend voorbeeld van. Sterke, knappe cinema. Een Festivalfilm uit de bovenste lade.

Richard en Pam gaan uit elkaar, ze hebben twee kinderen, Robby en Peter. Er is een regeling uitgewerkt dat ze de meeste van hun tijd bij hun vader doorbrengen niettegenstaande die een fulltime job heeft en dus niet de ganse dagen thuis is. Richard werkt in een schoenwinkel. Een man merkt op een vrije dag twee adolescenten op aan zijn woning en knoopt er een gesprek mee aan. Het gesprek leidt tot heel veel suggestiviteit en bij het afsluiten ervan zijn de twee er nog niet uit wie van hen nu eigenlijk het best is/zou zijn in orale sex. En er is maar één manier om dat te weten komen...

Christine Jesperson is een creatieve kunstenares die haar fantasierijke geest de vrije loop laat wanneer ze thuis met schoenen, camera, foto's, micro en andere hulpmiddelen probeert om een waardevol cassette-bandje of video op te nemen. Alleen is het niet makkelijk om ook voet aan wal te krijgen bij de bedrijven die zorgen voor de lancering van mensen als Christine. Dat bewijst haar bezoek aan één van die ondernemingen. In haar vrije tijd staat Christine in voor het vervoer van oudjes die niet meer over de middelen beschikken om een bejaardentehuis zoals dat van St. Tod bijvoorbeeld te verlaten.

Een meisje van misschien 6-8 jaar gaat nu al volledig op in haar persoonlijke toekomst. In haar kamer staat een koffer met daarin haar 'uitzet'. Ze heeft zich de meeste spullen al aangeschaft die ze later voor haar eigen huishouding maar ook voor haar kind hard nodig zal hebben. Een mixer is haar laatste aanwinst.
En zo zijn er nog wel een paar, personages die elk hun eigen leven, wensen, bekommernissen, klemtonen, dromen, interesses, ideeën, talenten, karakter, problemen, fantasieën hebben en in contact komen met elkaar. Dat zoiets kan leiden tot een sterke film als Me and you and everyone we know maakt het allemaal des te straffer.

Want wat een ongelooflijke vonk slaat er niet over tussen Richard en Chrstine tijdens dat korte gesprekje in de winkel wanneer men het heeft over lijm die twee minuten moet aangedrukt worden. Vergeet alle artificiële Hollywood-crap uit het verleden en geniet van dit schit-te-rend gesprekje tussen twee mensen. Dit is liefde, dit is romantiek, dit is aantrekkingskracht, dit is een zalig filmwolkje om je te laten op meevoeren. Eenvoudiger kan niet, mooier ook niet.
Maar Me and you... heeft ook één van de grappigste chat-sessies ooit vertoond, met de hartveroverende, onschuldige Brandon Ratcliff als Robby in een meesterlijke scène. En let ook op de ontmoeting op de bank die twee mensen hebben naar het einde van de film toe. Dit is klasse, dit is magie, cinema die we maar zelden te zien krijgen. Een film ook met een aangepaste soundtrack die zorgt voor de perfecte omkadering van het geheel.
Vorig jaar al één van de beste films op het Internationaal Filmfestival van Gent, anno 2006 één van de beste DVD's van het jaar.

Van Me and you and Everyone we Know bestaat een 'Special 2 Disc Edition' en het was vanzelfsprekend deze versie die op de Filmfreak Redactie werd afgeleverd. Op de tweede DVD staan een tweetal interviews, een heel kort blokje dat van Canal Plus zou afkomstig zijn en een lang stuk dat van de VPRO Televise werd overgenomen. Bijna de helft van het Nederlandse stuk gaat over een andere film en is dus overbodig. Waarom men er ook nog de prijsvraag heeft opgezet mag Joost weten. En tenslotte zijn er nog twee kortfilms van Miranda July. De eerste/kortste 'Hayska Royko' bevestigt dat het July in haar films vooral te doen is om communicatie, 'Swan Tool' is ook al iets bijzonders. Vermoedelijk is dit één van van July's optredens waarbij men ook een camera heeft opgesteld in de zaal. Een theaterproductie dus die vermoedelijk in één klap ook een kortfilm werd. Makkelijker kan niet.