Drie regisseurs die bioscoopfilms met de regelmaat van de klok afwisselen met documentaires zijn Martin Scorsese, Jonathan Demme en Kevin MacDonald. Dat Scorsese iets heeft met muziekdocumentaires weten we door zijn huldes aan The Band, The Rolling Stones, Bob Dylan en George Harrison. Demme maakte dan weer concertregistraties van onder andere Talking Heads en Neil Young. En MacDonald (die in tegenstelling tot Scorsese en Demme begon als documentairemaker en pas daarna fictiefilms ging regisseren) maakte een paar jaar terug een docu over Mick Jagger. Dit alles om aan te tonen dat Scorsese/Demme/MacDonald bijna een heilige drievuldigheid vormen. Ironisch dan ook dat ze alle drie probeerden om een documentaire te maken over het leven en de carrière van reggae-icoon Bob Marley. Scorsese probeerde het toen het project nog bij de broertjes Weinstein zat, Demme kreeg het tijdens zijn poging aan de stok met producer Steve Bing, en uiteindelijk was het MacDonald die de eer en het genoegen kreeg om de montage in goede banen te leiden.

Positief is alvast dat je niet kan zien dat “Marley” gebukt ging onder productieproblemen. De lange docu (twee uur en twintig minuten) doet immers netjes wat het moet doen: het leven van Marley en de hoogtepunten uit zijn carrière chronologisch schetsen, en dat niet enkel voor de mooie ogen van de fans, maar eveneens voor iedereen met een gezonde interesse in muziekgeschiedenis. Of maak daar maar gerust wereldgeschiedenis van: Bob Marleys invloed ging immers veel verder dan enkel maar op muzikaal vlak, en MacDonald biedt met “Marley” eveneens een interessante kijk op de woelige geschiedenis van Jamaica, het geboorteland van Bob Marley.

Hij werd er in februari 1945 geboren in een plattelandsdorpje in Saint Ann. Zijn vader was een blanke militair met Engelse roots, zijn moeder een Afro-Amerikaanse. Als halfbloed had Bob het niet echt makkelijk, en muziek was van kindsbeen af zijn redding en passie. Op latere leeftijd verhuisde hij met zijn moeder naar Trench Town, een buitenwijk van de Jamaicaanse hoofdstad Kingstown. Een wijk die vooral bekend stond om zijn criminaliteit, maar tegelijkertijd de bakermat was van de Jamaicaanse muziekstroming, die geleidelijk aan van ska naar reggae zou evolueren. Marley ontmoette er onder meer Peter Tosh, die lid zou uitmaken van The Wailers, zijn begeleidingsband.

Vanuit dit uitgangspunt volgt MacDonald vervolgens de woelige carrière van Marley en The Wailers. Van het prille begin in Jamaica over de doorbraak in Engeland en Europa onder supervisie van de (blanke) producer Chris Atwell van Island Records (wat tot een breuk zou leiden met Tosh en de andere Wailers van de eerste lichting) tot en met de vooravond van de doorbraak in Amerika begin jaren tachtig. Slingert als een rode draad doorheen Marleys muzikale carrière: zijn adoratie voor Haile Selassie, de grondlegger van de Rastafari-beweging en de politieke onlusten in Jamaica. Toen Marley zich akkoord verklaarde om in volle verkiezingstijd een gratis concert te geven, werd hij zelfs het slachtoffer van een aanslag. Ook Marleys flamboyante privéleven komt aan bod: hij was dan wel officieel getrouwd met Rita Marley (die The Wailers vervoegde als achtergrondzangeres), in totaal kreeg hij elf kinderen uit zeven verschillende relaties. In 1976 stond hij dan weer op de voorpagina’s toen hij een verhouding had met Miss Jamaica.

Het leven van Marley eindigde abrupt en veel te jong: in mei 1981 stierf hij in Miami op amper 36-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Die kanker zette zich door tijdens zijn Amerikaanse tournee in 1980 en fnuikte niet alleen een jong leven, maar ook de kans op een internationale doorbraak. MacDonald spendeert de nodige tijd aan Marleys laatste jaar. Zo leren we dat hij na zijn ontslag uit een Amerikaans ziekenhuis nog een tijd doorbracht in een hollenistische kliniek in Beieren en de makers slagen er zelfs in om de (inmiddels hoogbejaarde) verpleegster die hem destijds verzorgde voor de camera te krijgen. Ook de volledige familie van Marley en heel wat lokale (kleurrijke) figuren uit zijn geboortedorp en zijn muzikale entourage zorgen voor interessante duiding. Al die interviews worden afgewisseld met liveopnames van Marley en de Wailers in actie, en uiteraard passeren op die manier heel wat bekende hits van Marley de revue.

“Marley” is een interessante en allesomvattende documentaire over een man die 31 jaar na zijn overlijden nog steeds harten en geesten beroert. En steeds nieuwe generaties bereikt met zijn onsterfelijke muziek. Zo is de verzamelaar 'Legend' die drie jaar na zijn overlijden werd uitgebracht met een verkoop van 25 miljoen stuks nog steeds het best verkochte reggae-album ooit. Extra’s zijn er niet te bespeuren op de Beneluxrelease, al houdt niets je uiteraard tegen om na de film zelf lekker na te jammen met 'Legend' of een andere verzamelaar van Marley op de platenspeler, in de cd-speler of op een of ander digitaal hebbeding.