Jawel, films met Liam Neeson zonder pistolengeknal, geweergeschal of mismeesterde Albanezen in een autokoffer … ze bestaan nog anno 2021. Getuige deze Made In Italy waarin Neeson aan de zijde acteert van zijn zoon Micheál Richardson. Niet de eerste keer dat hij dat doet, daar Micheál eerder al in Cold Pursuit van de partij was, zij het slechts in een kleine rol. Overeenkomend is wel dat Neeson en Richardson in beide films vader en zoon spelen.

In tegenstelling tot in Cold Pursuit is de relatie tussen vader en zoon hier de centrale scenarioscharnier, en vertoont ze overeenkomsten met het ware leven van beide heren. De dood van Neesons echtgenote/Richardsons moeder roept uiteraard gelijkenissen op met de onfortuinlijke dood van Natasha Richardson die in 2009 overleed aan de gevolgen van een ski-ongeval. Sterke voedingsbodem dus, maar debuterend regisseur-scenarist James D’Arcy gaat helaas niet diep genoeg om die bodem te laten ontknoppen.

D’Arcy is vooral actief als acteur – op zijn cv staan onder meer Master & Commander: The Far Side Of The World, Hitchcock, Dunkirk en de tv-reeks Homeland – en mist hier een sterke hand om meer uit zijn verhaal te puren dan voor de hand liggende sentimentele clichés. Want die zijn er met hopen in dit verhaal over een vader en zoon die hun vervallen huis in Toscane willen opknappen. Initieel om het te verkopen zodat de zoon met het geld een galerij kan kopen in Londen, maar gaandeweg ontdekken beide mannen de echte waarde van het huis en slagen ze er ook in om dichter naar elkaar toe te groeien eens ze de demonen van hun dode echtgenote/moeder een plaats hebben kunnen geven.

Geen enkele verhaalkronkel in Made In Italy zal je weten te verrassen, dus moet je het maar doen met het sympathieke samenspel tussen vader en zoon, al mist Neeson Jr. de nuances om zijn personage boeiend te houden. Ook de zonovergoten Toscaanse landschappen loodsen je uiteraard door deze gezapige tijdsvuller.

De grote kans dat je na een visie van Made In Italy likkebaardend zin zal hebben in een bord dampende zongerijpte tomaten-pasta is nog een extra pluspunt. Al neemt dat niet weg dat er al dode aangespoelde zeehondjes zijn gevonden met een hogere hartslag dan de scenariovibraties van deze prent.