Purslane Hominy Will verneemt op een dag dat Lorraine dood is. Lorraine is de moeder van Purslane die al die tijd in New Orleans heeft gewoond en nu het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld. Pursy verzamelt snel de hoogstnodige spullen en laat de man die bij haar inwoont en het nieuws meldde onmiddellijk achter en vertrekt naar New Orleans in de hoop dat ze nog op tijd is voor de begrafenis. Ze gaat ook langs bij het huis waar ze zelf is opgegroeid en treft er twee voor haar vreemde mannen aan. Het zijn een paar vroegere vrienden van haar moeder, onverbeterlijke zuipschuiten die door hun ongelooflijke drang naar alcohol nooit de tijd hebben om volledig nuchter te worden. De oudste, Bobby Long, zou vroeger een professor literatuur geweest zijn maar daar is qua uitstraling niets meer van te merken. De ene keer citeert hij in een dronken toestand al bij al nog vlotjes grote auteurs van vroeger, een andere keer zit hij buiten gezellig wat te jammen in aanwezigheid van een bont allegaartje van buurtbewoners die op het vlak van uitzichtloosheid van bestaan kunnen concurreren met hem.

De kerel die bij Bobby inwoont is Ene Lawson. Hij heeft de taak op zich genomen om een boek te schrijven over het leven van Bobby Long. Niet makkelijk want wanneer de wijn is in de man, is niet alleen de wijsheid maar ook de muze in de kan... De twee verwelkomen de vrouwelijke bezoeker zonder enig enthousiasme. Met alcohol als gemeenschappelijke top-prioriteit is een nuchtere jonge vrouw die daarenboven nog eens de dochter is van de eigenares van het huis waarin ze wonen niet echt een welgekomen gast. En Pursy mag dan misschien aanspraak kunnen maken op het huis of een deel ervan, de dronkebroers zijn niet van plan om even snel hun koffers en flessen alcohol te pakken. Meer nog, de aanwezigheid van de drie onder hetzelfde dak zorgt niet alleen voor conflicten en wisselende gevoelens voor elkaar, Pursy komt ook meer te weten over haar moeder en haar eventuele relatie tot de twee mannen die in haar huis wonen...

A Love Song for Bobby Long is gebaseerd op het boek Off East Magazine St. van Ronald Everett Capps, het film-scenario werd geschreven door Shainee Gabel die al van bij het begin duidelijk haar interesse liet blijken om de film later ook te gaan regisseren. Johansson liet al een bijzondere indruk op haar na op 10-jarige leeftijd in Manny and Lo en toen Gabel de eerste versie van haar scenario van A Love Song... had afgewerkt zag ze The Horse Whisperer en wist ze meteen dat zij de perfect Pursy zou kunnen worden in haar film die uiteindelijk ook werd opgenomen in New Orleans waar hij zich ook afspeelt.

Al van bij het begin is duidelijk dat A Love Song for Bobby Long zich niet enkel omwille van zijn 'independant' statuut onderscheidt van de rest van het aanbod in de bios op dit moment. Om te beginnen is dit de 'andere' John Travolta, de betere ook. Hoeveel liters alcohol hij verbruikte op de set is ons niet bekend maar de manier waarop hij deze van alcohol doordrongen rol vertolkt is bijzonder overtuigend. Regisseur Shainee Gabel, coregisseur van de documentaire Anthem weet in haar langspeelfilm-regiedebuut op een stijlvolle manier af te wijken van de talrijke weggooi-films die deze zomervakantie de revue passeerden. Het sterke camerawerk leidt tot verschillende fraaie shots in deze film die bij momenten ook schitterende humor brengt. Het mengen en achterover slaan van alcohol, gemengd met diverse sappen en vloeistoffen van huishoudelijke aard zijn al even grappig als ze zielig zijn voor de drinkers in kwestie.

En laat ons ook de muziek niet vergeten. Je mag hun namen dan misschien niet terugvinden in de eindgeneriek, de Bobby Long muziek doet ons denken aan John Lee Hooker, Chris Isaak ook... Gabriel Macht lijkt wel een nobele onbekende maar was al eerder te zien in The Recruit en Bad Company om er maar twee op te noemen. En van Scarlett Johansson weten wij na ondermeer Lost in Translation en Girl with a Pearl Earring dat ze niet thuishoort in de categorie van de eendagsvliegen. Haar schokkende, beverige stem op het gevoelige einde is de laatste klasse-flits in een langspeelfilm van hoog niveau.