Letters to Juliet (DVD)

Gewoon
Letters to Juliet (DVD)
2010
26/01/2011
dvd
100 minuten
romantiek
16:09

acteur/actrice (5)

Amanda Seyfried Amanda Seyfried → Sophie
Gael Garcia Bernal Gael Garcia Bernal → Victor
Christopher Egan → Charlie
Franco Nero → Lorenzo Bartolini

regisseur (1)

Gary Winick

Om maar meteen met een droevige mare deze eerste paragraaf te openen: “Letters To Juliet” is de laatste film van regisseur Gary Winick (“13 Going On 30”, “Charlotte’s Web”, “Bride Wars”). Hij overleed vorige maand op amper 49-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersentumor. De kans is groot dat je meteen vraagt “Gary wie” want echt bekend was de man niet. Zelfs wie een van de hogervernoemde films heeft gezien, zal waarschijnlijk niet hebben geweten wie de regisseur was. Zelf kunnen wij eigenlijk ook enkel maar het 80’s-infuus “13 Going On 30” uit zijn oeuvre smaken, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat het nieuws van Winicks voortijdige dood alles fbehalve goed nieuws is natuurlijk.

Zijn zwanenzang “Letters To Juliet” is helaas ook geen bijster goede film. Het ziet er allemaal wel mooi uit (een filmpje opnemen in Verona kan dat tot gevolg hebben), maar het is allemaal nog het best te vergelijken met een aantrekkelijke slagroomtaart waarvan je na anderhalve beet al weet dat de verpakking aantrekkelijker is dan de eigenlijke smaak.

Sophie Hall (Amanda Seyfried, die na haar doorbraakrol in “Mamma Mia” te zien was in “Chloe”, “Jennifer’s Body” en “Dear John” en binnenkort de mythe van Roodkapje nieuw leven inblaast in “Red Riding Hood”) is een fact checker bij de New Yorker Magazine. Geen echte journaliste dus, maar iemand die moet nagaan of de informatie die in artikels verschijnt wel klopt. Ze staat op het punt te huwen met Victor (een miscaste en vrij ongeïnteresseerd acterende Gael Garcia Bernal) en vertrekt samen met hem op een ‘voorhuwelijkse huwelijksreis’ naar Verona. Zij wil er vooral de streek verkennen (en haar relatie evalueren), Victor wil zoveel mogelijk leveranciers ontmoeten voor zijn restaurant. Gevolg is dat Sophie heel wat tijd zonder Victor doorbrengt in Verona, en daardoor heel wat tijd heeft om andere mensen te ontmoeten. En om andere dingen te doen, zoals een antwoord te schrijven op een brief die ene Claire in de jaren vijftig schreef. Een van de vele liefdesbrieven die radeloze geliefden zogezegd aan Juliet (die van Romeo, weet je wel) stuurden.

Sophies schrijfkunsten blijven niet zonder gevolg: nadat Claire haar brief ontving reist de inmiddels krasse dame (Vanessa Redgrave) samen met haar kleinzoon Charlie (Christopher Egan) naar Verona. Sophie besluit om Claire te helpen bij het zoeken naar Lorenzo Bartolini (Franco Nero), haar grote liefde van destijds. Sophie hoopt op die manier haar journalistieke talenten bij te schaven en is uiteraard ook nieuwsgierig om te zien of Claire en Lorenzo elkaar na al die jaren kunnen terugvinden. Tussen Sophie en Charlie botert het niet: de twee zijn elkaar liever kwijt dan rijk, maar weten zij veel dat Cupido nog steeds rondfladdert in Verona en zijn pijlen niet enkel naar Claire en Lorenzo richt …

Weinig discriminerende fans van romantische komedies zullen misschien geen problemen hebben met de oversuikerde dosis pralinedoosromantiek die Gary Winick en scenaristen José Rivera (een toneelauteur die ook het scenario van “The Motorcycle Diaries” schreef) en Tim Sullivan (die in de jaren negentig “Jack &: Sarah” regisseerde) in het rond strooien. Ze vinken alle te verwachten hokjes mooi af (ja, er is een balkonscène) en wie na een halfuur nog niet weet aan wie Sophie echt haar hart zal verpanden, heeft maar weinig voeling met het genre. Op zich is een overdaad aan clichés geen echte reden om een film niet goed te vinden: zolang het enthousiasme van de cast en de spitsvondigheid van de crew maar zichtbaar is. Te weinig van dit alles hier: Seyfried doet haar best, maar slaagt er niet in zich te manifesteren daar ze omringd is door twee vrijers die nauwelijks geloofwaardig overkomen. Blijven gelukkig over: een bij de pinken zijnde Redgrave en een aardig gecaste Franco Nero, dé held bij vele spaghettiwesternfan door zijn hoofdrol in films als “Django”. Leuk om te weten trouwens: Redgrave en Nero zijn in het echt ook een koppel (ze huwden in 2006), en hun spel is (al dan niet daardoor) veel geloofwaardiger dan dat van Seyfried en Egan/Bernal.

Ook leuk om te weten (een triviale uitsmijter is nooit weg): er bestaan in Verona echt mensen die liefdesbrieven beantwoorden. Ze noemen zich “de secretaresses van Juliet” en organiseren ook heel wat evenementen opgebouwd rond Shakespeares “Romeo &: Julliet”. Jammer dat hun romantische vrijwilligerswerk geen betere inspiratie opleverde dan deze veel te oppervlakkig (maar wel mooi ogende) “Letters To Juliet”.

Extra’s zijn er op deze Nederlandstalige dvd-uitgave niet te vinden. Ook geen trailer. Een vanillarelease dus.

Alex De Rouck
Extra informatie

Geen extra's