He's back: Arnie, the one man army...
Eigenlijk moeten we de Oostenrijkse knul wel bewonderen voor het lef dat hij aan de dag legt om zijn repertoire uit te breiden naar komedie- en romancetoestanden, in plaats van het gekende van geweld uitpuilende scenario, en de woeste neanderthaler-blik die zich door de betonlucht snijdt als een mes in een mals stuk boter.

Op die manier slaagt hij er dus aardig in om zijn ruw macho-imago ietwat vlak te polijsten.  Iets waar hij ook al veel punten voor scoorde bij Twins, toen hij in een leuke bermuda paradeerde naast de kleine Danny DeVito.  Allemaal unieke bewonderenswaardige initiatieven dus, die niet voor andere collega-krachtpatsers weggelegd zijn (stelt U zich Sylvester Stallone of Jean-Claude Van Damme eens voor in een bermuda of in een peutertuin...).

De kindergarten-klus zou normaal geklaard worden door zijn collega-veelvraat Phoebe, maar die is onderweg naar de school ziek geworden. Vandaar dus dat Arnold Schwarzenegger de undercover kindergarten cop John Kimble wordt, die in een peutertuin ergens in Oregon terechtkomt om de moeder en zoon van Crisp (Richard Tyson) op te sporen. Die zou er voor drie miljoen dollar opgelegd zijn en zijn vrouw en kind leven nu totaal ondergedoken voor de drugdealer. Crisp, die destijds door John werd opgepakt, wordt terug vrijgelaten omdat de enige getuige van zijn moord er het loodje heeft bij neergelegd door een overdosis drugs. Eens vrij brengt hij uiteraard zijn eerste bezoek aan de kleuterklas van mijnheer Kimble...

Tot hier het 'criminele' aspect van het verhaal.  De komische elementen liggen voor de hand.  De bende kleuters spelen eerst met de kinderjuf-voeten tot hij het over een andere boeg gooit en er een troep gedisciplineerde 4 tot 6-jarigen van maakt... (kolder alom wanneer iedere peuter vertelt wat zijn papa doet voor de kost...).
Kindergarten Cop is een vlotte film, waarin actie en komedie goed werden gedoseerd. Zien!