A Guide to Recognizing Your Saints (DVD)

Goed
A Guide to Recognizing Your Saints (DVD)
2007
24/04/2008
dvd
98 minuten
drama
16:09

acteur/actrice (14)

Rosario Dawson Rosario Dawson →  Laurie
Shia Labeouf Shia Labeouf → jonge Dito
Channing Tatum Channing Tatum →  Antonio
Dianne Wiest Dianne Wiest →  Flori
Eric Roberts Eric Roberts → oudere Antonio
Chazz Palminteri Chazz Palminteri
Melonie Diaz → jonge Laurie
Martin Compston →  Mike O'Shea
Adam Scarimbolo →  Giuseppe
Juila Garro →  Diane Honeyman
Peter Tambakis
Scott Michael Campbell
Anthony De Sando

regisseur (1)

Dito Montiel

producent (4)

Charlie Corwin
Clara Markowicz
Trudie Styler
Travis Swords


Hoever kan een mens egotripperij drijven? Neem muzikant/auteur/cineast Dito Montiel. Opgegroeid in de jaren tachtig in de New Yorkse wijk Astoria. En zo onder de indruk van die plaats en tijd dat hij zijn memoires neerschreef, en ze nu zowaar ook nog eens heeft verfilmd. Zelf had Dito het niet zo slecht tijdens zijn jeugdjaren, maar hij maakte wel deel uit van een vriendenclubje waarin veel leeftijdsgenoten uiteindelijk ten onder gingen aan drugs, in de gevangenis belandden of veel te vroeg de pijp uitgingen. Montiel schreef de lotgevallen van zijn jeugd (en meer bepaald die uit het warme jaar 1986) neer in de autobiografische roman “A Guide To Recognizing Your Saints”. In 2006 kwam hij met de filmversie op de proppen, en hij kon al meteen rekenen op vertolkingen van onder meer Robert Downey Jr. (als zijn volwassen alter ego), Shia LaBeouf (als zijn jeugdige ik), Rosario Dawson en Chazz Palminteri.

Het minste dat je van de film kan zeggen is dat hij nogal onevenwichtig is. Veel zal wel te maken hebben met het feit dat Montiel cinematografisch nog wat groen achter de oren is, al belet hem dat niet om af en toe te experimenteren. Al is het een beetje overbodig dat hij in sommige scènes de dialogen en het beeld niet synchroon laat verlopen, en ook het heen en weer springen tussen de jeugdjaren en de volwassen periode waarin Montiel terugkeert naar Astoria om zijn zieke vader op te zoeken zijn wat onwennig geïntegreerd. Het duurt ook een tijdje eer het verhaal echt grip krijgt. De eerste scènes waarin we zien hoe Robert Downey op een lezing zichzelf voorstelt voelen ontzettend pompeus aan.

Toch slaagt Montiel er in om een treffend beeld van de biotoop van zijn jeugdjaren te schetsen. Ook al speelt de film zich af in de jaren tachtig, af en toe lijken de straatschoffies zich in een tijdloos universum te bewegen: vergelijk dit met pakweg Philip Kaufmans “The Wanderers” (dat zich in de jaren zestig afspeelde) en je krijgt een film die op veel vlakken inwisselbaar is. Op andere momenten verwacht je dan weer een jonge Travolta jive talkend door het straatbeeld te zien struinen. Er zijn tienerfratsen, sluimerend en af en toe exploderend geweld, seksueel geëxperimenteer en raciaal gehuil. Hoe weemoedig Montiel ook terugdenkt aan zijn jeugd, destijds kon hij maar een beslissing nemen en dat was de wijk waarin hij opgroeide achterlaten. Tegen de zin van zijn vader en zijn liefje besloot hij zijn leven op te bouwen in Los Angeles…

De onevenwichtigheid waar de film af en toe aan ten prooi valt, wordt ruimschoots goedgemaakt door het lef waarmee Montiel filmt. Hij bijt zich vast als een glanzend getrimde pitbull in zijn eigen memory lane, en het is dan ook geen wonder dat de tienerscènes beter overeind blijven dan de volwassen scènes met Downey Jr., die het qua intensiteit niet halen bij de jeugdige branieschopperij. Montiel kon zijn film financieren met de steun van privé-geldschieters en van het Sundance Institute. Door zijn connecties in het muziekmilieu kreeg hij zelfs steun van Sting en zijn vrouw Trudie Styler bij het maken van de film.

Montiel is alvast niet van plan om op zijn autobiografische lauweren te rusten: inmiddels heeft hij een eerste solo-cd uitgebracht (eind jaren tachtig speelde hij al in een paar punkbands), is ook zijn tweede roman verschenen en is hij aan de postproductie bezig van zijn tweede film: “Fighting” over illegale straatgevechten, waarin de hoofdrol is weggelegd voor Channing Tatum, die in deze film de heetgebakerde Antonio speelt.

Paradiso brengt deze film (die bij ons in première ging op het festival van Gent in 2006 en ook kort in de bioscoop draaide) uit in een sobere, bare bones release onder hun ‘Movie Affairs’-label waarin naast de film ook de trailer is opgenomen.

Alex De Rouck
Extra informatie


Extra's

  • Trailer