Als er één aspect is dat opvalt in het spektakelrijke “Fortress”, dan is het wel het zwartgallige toekomstbeeld waarmee de prent is uitgerust. Worden onheilspellende berichten over een nakende overbevolking vandaag de dag nog met verbazend veel gemak gerelativeerd, de vier scenaristen die “Fortress” hebben bedacht grijpen resoluut naar de grove middelen en laten een (niet al te veraf zijnde) toekomst zien waarin vrouwen slechts één kind mogen baren.

Overtreders worden, nadat hun babyoverschotten worden gebruikt om er sadistische proefnemingen op uit te voeren, opgesloten in een 33 verdiepingen tellende ondergrondse gevangenis, waarin ook andere opstandelingen en brutale moordenaars in het algemeen een ongedwongen onderkomen vinden.

Ex-legerofficier John Brennick (Christophe Lambert en zijn vrouw Karen (Loryn Locklin)) komen ook in het gevangenisfort terecht, nadat Karen voor een tweede keer zwanger is (hun eerste kindje stierf een natuurlijke dood bij de geboorte). De gevangenis wordt geleid door de geheimzinnige Men Tel Corporation, die de gevangenen door middel van geestelijke manipulatie en geavanceerde foltertechnieken in bedwang houdt.
Ongehoorzaamheid wordt direct bestraft, en ontsnappen is zo goed als uitgesloten. De directeur van de Men Tel gevangenis, de sinistere Poe (opperslechterik Kurtwood Smith, eerder te zien in “RoboCop” en “Dead Poets Society”) wordt verliefd op Karen, en terwijl hij er een persoonlijke eer in schept om Brennick voortdurend uit te dagen, probeert hij Karen te overtuigen om met hem te trouwen en haar toekomstig kind op te voeden tot een Men Tel supermens...

De korte inhoud van het potige machospektakel “Fortress” oogt (lees het er nog maar eens op na) vrij spannend, al kan het geheel nauwelijks au serieux genomen worden. Het interessante uitgangspunt wordt immers al vrij vlug omgetoverd in een dolgedraaide actiecarrousel, waarin tussen de gebalde one liners door een fikse lading bruut geweld te bespeuren valt, met meer dan één nadrukkelijke knipoog naar het horrorgenre.
Niet verwonderlijk wanneer je weet dat regisseur Stuart Gordon destijds debuteerde met het gelauwerde splatterfestival “Re-Animator”... Een karakterfilm kan je “Fortress” dus bezwaarlijk noemen, maar dat zullen de liefhebbers van gespierd amusement, al dan niet gegalvaniseerd in een breedschalig science fiction decor, ook wel niet echt verwachten.