Engelse films zijn niet zelden grauw, donker, bedrukt. Zeker wanneer die op vlak van genre zich ergens situeren tussen drama en speelfilm. Denk maar aan sommige films van Ken Loach bijvoorbeeld. Zoals verwacht is ook Fish Tank weer zo'n film, één die zich deze keer afspeelt in een buitenwijk van Essex in iets wat voor die regio misschien nog niet zo'n uitzonderlijke leef- en gezinssituatie is...

Mia (een debuterende Katie Jarvis) is 15. Ze is rebels, heeft met alles en iedereen problemen, werd buitengegooid op school en leeft met haar 11-jarig zusje en hun moeder in een flatje. Contacten met vriendinnen lopen steeds uit op scheldpartijen die niet zelden escaleren. Het is niet uitzonderlijk dat ze elkaar te lijf gaan en de laatste keer sloeg Mia één van de bekvechtende en strijdlustige meisjes zelfs een gebroken neus. Woorden als teef, hoer en nog meer van dat fraais behoren tot de veelgebruikte woordenschat van het drietal thuis. De omstandigheden waarin de twee zussen opgroeien verklaart veel. Niet zelden organiseert moeder een feestje thuis waarin tabak, alcohol en seks zonder veel beperkingen worden eh... verbruikt zeg maar. En als Mia of haar zus even de trap afkomen worden ze bruut weer naar hun kamer gestuurd.

Het lijkt uitgesloten dat Mia of haar zus ooit zullen kennismaken met een betere leefomgeving alhoewel Connor (Michael Fassbender uit Hunger en Inglourious Basterds), de nieuwste minnaar van haar moeder, een positieve invloed lijkt te gaan hebben op de situatie. Nieuw is in elk geval dat Mia enige vorm van aandacht krijgt, daar waar ze steeds wordt afgesnauwd en afgeblaft door haar moeder. Ze stelt zich aanvankelijk vijandig op tegenover de man maar na verloop van tijd lijken de twee iets te vinden met elkaar wat ze nog nergens anders lijken gevonden te hebben. Maar dan komt de ontnuchtering. Connor verdwijnt en Katie ontdekt wie hij eigenlijk wel is...

Fish Tank is geregisseerd door Andrea Arnold die met haar langspeelfilmdebuut Red Road de Prijs van de Jury won op het Filmfestival van Cannes en voor haar kortfim WASP zelfs een Academy Award/Oscar kreeg. Arnold bezorgde het script van de film eigenlijk maar met mondjesmaat aan de cast, heel ongebruikelijk en zeker afwijkend van wat gebruikelijk is. Daarenboven werd de film ook chronologisch gefilmd, iets wat ook verre van de regel is. Niet onbelangrijk voor Katie volgens de regisseur die op die manier haar plots en positie in het verhaal maximaal kon invullen.

Katie Jarvis zit duidelijk goed in haar rol als rebelse, vuilbekkende en verloren tiener. Het talent van de actrice, gecombineerd met haar in een film nooit eerder geziene tienerkoppie zorgt ervoor dat het werkt allemaal. De scène met de step naar het einde van de film doet je hart even een slag overslaan en vrezen voor iets wat wel een heel zwaar einde van de film zou kunnen worden.
Er zijn maar weinig momenten in Fish Tank waar de kijker zich comfortabel voelt en dat hoort nu eenmaal bij realistische cinema rond puberende tieners die niet in voor hen weinig gunstige omstandigheden opgroeien. Fish Tank is realistische, geloofwaardige, Engelse cinema.

De extra's zijn beperkt. De 'dance scène' geeft aan dat dit wel een zwaar onderdeel was voor Katie Jarvis in de film. De interviews maken het rijtje extra's af, babbeltjes die verre van diepgaand zijn maar dat hadden we dan ook niet verwacht.