Jack Stanfield is verantwoordelijk voor de computerbeveiliging van de 'Pacific Landrock Bank' in Seattle. Zijn kennis van netwerken, servers en middeltjes om hackers te snel af te zijn of te counteren bij een inbraak(poging) heeft ervoor gezorgd dat de topman van de bank op zijn twee oren kan slapen. Want het 'geld in de computers' is buiten bereik van iedereen met slechte bedoelingen.
Maar het bedrijf is in volle expansie en zal binnenkort vermoedelijke tot een (nog) grotere groep gaan behoren, die van Accuwest. En het is maar de vraag of Jack ook dan nog de belangrijke man zal kunnen blijven die hij nu is en in hoeverre hij nog toegang zal hebben tot alle bestanden waar hij nu access toe heeft. Daar komt nog bij dat hij niet echt goed kan opschieten met Gary Mitchell (Robert Terminator 2 Patrick), de man die de stuwende kracht is achter de nakende overname.

Op een dag brengt zijn baas Harry (Robert Forster, destijds genomineerd voor een Oscar in Jackie Brown) hem in contact met Bill Cox, iemand die hem tijdens een korte bespreking na de kantooruren een bijzonder aanlokkelijk voorstel doet. Maar schijn bedriegt want op datzelfde ogenblik stormen enkele gewapende mannen het huis binnen van Jack en gijzelen er zijn vrouw Beth (Virigina Madsen) en zijn twee kinderen.
Het wordt voor Jack geen ordinaire rit naar huis wanneer Bill op de achterbank plaatsneemt en hem onder bedreiging van zijn vuurwapen naar huis doet rijden. Ondertussen heeft men Jacks huis omgevormd tot een mini-Big Brother woning (één met veel cameraatjes) zodat men alles in en rond het huis kan volgen op een aantal videoschermpjes. Aan technologie geen gebrek want voor Jack de volgende morgen naar kantoor mag vertrekken wordt hij bedraad met en voorzien van allerhande hoogtechnologische spulletjes die er moeten voor zorgen dat hij geen streken uithaalt die de plannen van Cox en zijn bende dwarsbomen. De druk wordt opgedreven en Jack wordt voor de keuze gesteld. Of zijn familie gaat eraan of hij zorgt ervoor dat in het bank-systeem wordt ingebroken en 100.000.000 Dollar wordt overgemaakt naar de 'offshore accounts' van de slechteriken. Geen gemakkelijke opdracht want nu moet Jack een gaatje proberen te vinden in het beveiligingssysteem dat door de jaren heen al bewezen heeft zo goed als waterdicht te zijn.

Na ondermeer Wimbledon koos Richard Loncraine nu eens voor het thriller-genre. Paul Bettany kende hij al van het romantische wegwerpfilmpje Wimbledon en met Harrison Ford wil iedereen wel samenwerken natuurlijk. Het was overigens Ford zelf die op zoek ging naar de actrice die de rol van zijn vrouw zou gaan vertolken.Verrassend genoeg sprak hij uitgerekend op de dag dat Virginia Madsen haar Oscar-nominatie kreeg voor Sideways een boodschap in op haar antwoordapparaat met de vraag om hem terug te bellen. Virginia dacht dat het een flauwe grap was (er stonden nogal wat telefonische felicitaties van 'collega's' op het bandje) tot bleek dat ze mijnheer Ford bij het terugbellen persoonlijk aan de lijn kreeg. Voor de speciale effecten deed de filmmaker een beroep op special effects coördinator Tony Lazarowich die ondermeer voor een indrukwekkend regensfeertje zorgt in de film (Seattle is gekend voor zijn overvloedige regenval).Zo werden er bijna 30 'regentorens' ingezet om over Fords huis alleen al meer dan 500.000 liter water te sproeien.

Sommige studio's spelen het spel tegenwoordig heel erg veilig, zo safe als een goede firewall voor een computer als het ware. Je zorgt dat je een grote naam op de affiche krijgt die vroeger al meermaals te zien was in het actie-genre. Als ondersteuning zorgt je voor een iets goedkopere dame als zijn partner, waarmee we natuurlijk enkel de cijfertjes voor het $-tekentje bedoelen die in het contract zijn opgenomen. Tenslotte heb je nog een slechterik nodig met enige naam en that's it.
Op het vlak van geld zijn er als 'major' maar weinig beperkingen en over het scenario, tja... who gives a fuck about the script ? als je de daarnet vermelde elementen voorhanden hebt. De rest komt vanzelf. Fout.

In zijn openingsweekend in de States haalde Firewall slechts een vierde plaats met nog geen 14 miljoen Dollar (voorafgegaan door ondermeer Curious George en The Pink Panther), het ging er daar dus ook al niet echt meer in als zoete koek. Harrison Ford is inmiddels 63 jaar en een opa van die leeftijd zie je nog niet zo makkelijk een robbertje vechten - laat staan winnen - met iemand die bijna zijn kleinzoon kan zijn. We missen de spanning, de originaliteit, laat staan dat we een apotheose krijgen in deze B-film met namen die je bij dit soort van minder gewaardeerde films zeker niet verwacht. Ook over het scenario kan een interessant boompje opgezet worden. Scenarist Joe Forte keek allicht bij het schrijven van zijn scenario plots tegen een figuurlijke muur aan. Op het ogenblik dat het gezin ontvoerd is door Bettany en zijn bende, en de superheld het enkel moet stellen met een mobieltje van een overleden bad guy. Op zo'n moment kan je niet terugvallen op laptops die zoals in meerdere scènes in de film waar ook in de Verenigde Staten zorgen voor een draadloze super-straalverbinding want... er is geen aanknopingspunt. Wat volgt krijgt van ons de prijs van grappigste plot-twister van het jaar. GPS-chip, yeah right, we hebben er echt wel goed om moeten lachen.
In de hoop dat Harrison Ford het nu echt wel voor bekeken houdt wat actiefilms betreft en eindelijk zegt wat we zo graag hadden gehoord in deze film. I'm too old for this.