Het zijn niet altijd geslaagde experimenten, die Amerikaanse 'dramedies'. Langs de ene kant willen de makers het publiek aan het lachen brengen, langs de andere kant moet het verhaal ook wat menselijke waarden en tragiek bevatten. Pathos, noemen ze zoiets, en tot nader order waren de oude Grieken daar beter in dan de moderne Amerikanen. Vorig jaar bevond The Upside Of Anger zich aan de goede kant van de lijn, Cameron Crowe sprong met Elizabethtown met de hakken over de sloot, deze Thomas Bezucha blijft onder het gemiddelde dribbelen met The Family Stone.

De opbouw is klassiek en rechtlijnig. De familie Stone komt elk jaar samen met Kerstmis, en dit jaar wordt de familiebijeenkomst uitgebreid met Meredith Sarah Jessica Parker), de ietwat stijfburgerlijke vriendin van zoon Everett (Dermot Mulroney). En stijfburgerlijk is een kwaliteit die niet echt past in het grote Stone-nest : ma Sybil (Diane Keaton) en pa Kelly (Craig T. Nelson) kozen steeds voor vrije opvoeding. Zo zien ze er geen graten in dat hun gehandicapte zoon Thad homo is en een kind wil adopteren met zijn zwarte partner. Iets dat wel op onbegrip stuit bij Meredith. Het arme carrièremeisje voelt zich dan ook snel een vreemde eend in de kerstbijt. Ook al probeert Everett de kelk in het midden te houden, hij kan niet verhinderen dat de relatie tussen zijn familie en zijn verloofde zo erg wordt dat Meredith er zowaar haar zus, die iets normalere Julie (Claire Danes), bijhaalt om haar mentaal te ondersteunen. De situatie wordt er echter niet eenvoudiger op wanneer Julie wel in de smaak valt bij de Stones en iedereen haar wil koppelen aan Everett...

The Family Stone” gaat meermaals kopje onder door een te grote hoeveelheid personages en ‘belangrijke statements’. Het strekt scenarist/regisseur Thomas Bezucha tot eer dat hij de goedkope toilethumor uit de categorie “Meet The Fockers” links laat liggen, maar zijn film is en blijft voorgekauwde kost, hoe goed hij ook probeert om mensen van vlees en bloed neer te zetten. De gevarieerde cast maakt gelukkig veel goed : sommigen spelen rollen die ze intussen wel met hun ogen dicht kunnen vertolken (Diane Keaton als matriarch, Dermot Mulroney als romanticus, Luke Wilson als flierefluiter), andere ogen dan weer fris (Rachel McAdams als opstandige tienerdochter is mijlenver verwijderd van haar rol als slachtoffer in “Red Eye”- En ook Craig T. Nelson hadden we al een lange tijd niet meer op het witte doek gezien. Claire Danes (die pas in de tweede helft haar opwachting maakt) loopt er dan weer wat voor spek en bonen bij.“

The Family Stone” lijkt een prent die zowat iedereen die geen poster van Jean-Claude Van Damme op het toilet heeft hangen zou moeten aanspreken : de rijpere bioscoopganger met een heimwee naar de brave filmpjes van vroeger, jonge meisjes die zich laten verleiden door de romantische invalshoek, koppeltjes op zoek naar een weinig diepgravende familiekomedie waar ze vanop de achterste rij af en toe een glimp willen van meepikken. Succes aan allen gewenst, wij lopen alvast niet warm voor deze dertiende uit het dozijn van de grauwe middelmaat.