“Zelfs als je denkt alles al gezien te hebben in het horrorgenre en je jezelf beschouwt als een genreliefhebber die tegen een stootje kan, dan nog is dit een uppercut.” Het gebeurt niet zo vaak dat we ons zelf parafraseren, maar voor deze dvd-bespreking van “Eden Lake” keren we toch graag terug naar de conclusie die we trokken na de bioscoopvisie. Net omdat dat zinnetje de essentie van deze Britse horrorprent haarfijn blootlegt. Neen, dit hondsbrutaal regiedebuut van James Watkins is niet echt een filmpje om met chips, nacho’s of druivensuiker bij het haardvuur te verorberen.

Jenny (een uitstekende Kelly Reilly) is een lerares in een kleuterklas die door haar vriend Steve (een niet minder goede Michael Fassbender) wordt meegetroond naar een idyllisch meer ergens in de Britse midlands. Steve wil de feeërieke setting gebruiken om er Jenny een verlovingsring te schenken. Van het sprookjesachtig verleden schiet echter maar weinig over: het bos is omspannen met een omheining en de lokale bewoners lopen niet al te hoog op met de toeristen uit Londen. Wanneer Jenny en Steve aan het zonnen zijn, krijgen ze gezelschap van een groepje hangjongeren (geschatte leeftijd tussen twaalf en veertien) met teveel noten op de zang, een blaf- en kwijlgrage Rottweiler in het getouw en een luide en irritante muziek spuwende gettoblaster bij de hand. Wanneer Steve vraagt om de muziek zachter te zetten, lachen de jongeren hem vierkant uit. Het begin van een kat- en muisspel dat ontaardt in een gedegenereerd bloederig 'spel', en waarin de jongeren zich ontpoppen tot regelrechte sadisten die niet van plan zijn om Steve en Jenny levend uit de bossen te laten vertrekken…

Gewelddadige tieners die zonder toezicht van hun ouders (of zelfs zonder enige ouderlijke sturing) doen waar ze zin in hebben is een onderwerp dat in steeds meer horrorprenten opduikt. De reden ligt voor de hand: het horrorgenre is sowieso altijd gevoelig voor subgenres (het aantal “Saw”- en “Hostel”-klonen is nauwelijks bij te houden) en bovendien is de problematiek van losgeslagen tieners een heikel maatschappelijk probleempunt. Zeker in Engeland, waar het aantal doden door jongerengeweld exponentieel hoog ligt. Door het hete hangijzer in het extreme door te trekken, kent “Eden Lake” heel wat voor- en tegenstanders. Al moet je om pro “Eden Lake” te zijn, wel over een heel sterke maag beschikken. Je kan de wreedheid en het gebrek aan normenbesef bij jongeren wel kaderen in films waar de doelgroep ook wat aan heeft (denk aan “Mean Creek”), maar door van de hangjongeren twaalfjarige boogeymen te maken in een film die het bloedvergieten niet schuwt, is het moeilijk te zeggen waar de sociale vingerwijzing stopt en de exploitatie begint. James Watkins gaat immers een paar keer ongezond en onfris over de schreef. Kleine kans dat de maag van de doorsnee thrillerkijker sterk genoeg is om “Eden Lake” te verteren: dit is vooral een angstaanjagende aanrader voor iedereen die zijn horrorfilms het liefs rauw op het bord krijgt.

Een aanrader dus ?  Zeker weten, hoe onfris de prent er ook mag uitzien. Als exploitatiefilm is dit immers duizend keer beter gemaakt dan tal van andere gelijkaardige prenten, zogenaamde genreklassiekers “Last House On The Left” (de remake inclusief) en “I Spit On Your Grave” op kop. Kelly Reilly en Michael Fassbender zijn uitstekend als geplaagd koppel: dat de twee nauwelijks een achtergrondgeschiedenis meekrijgen is geen bezwaar. Het duo wordt aimabel neergezet, en nemen logische beslissingen in hun strijd om te overleven. De film heeft immers ook een groot 'wat zou jij doen'-gehalte. Toestappen om de nozems met de vraag om de muziek zachter te zetten, hun ouders proberen bereiken of het allemaal negeren ?  Watkins haalt met de thema’s en de uitwerking ervan existentiële angsten aan. Je kan het zien als een ongezonde vorm van exploitatie, maar het levert wel een verdomd spannende thriller op. Watkins toont het geweld alternerend wel en niet, en ironisch genoeg veroorzaakt de film het meest kippenvel tijdens de scènes waarin het geweld buiten beeld gebeurt. Ook interessant om vast te stellen: Sam Peckinpahs “Straw Dogs”-insteek dat geweld ook geweld uitlokt (zelfs bij de grootste pacifist) blijft in deze film overeind, en leidt naar heel wat ongemakkelijk zittende scènes.

Watkins weet met “Eden Lake” de essentie van de primaire horrorprent in al zijn kracht en pracht te vatten. Wie trouwens hoopt om aan het eind van de uppercut een gesuikerd doekje voor het bloeden te krijgen is er aan voor de moeite, en schuift beter nog eens een verzameling Disneydieren in de dvd-speler. Of blijft het best onder het warme winterdeken zitten.

Voor de extra’s hoef je er alvast ook niet van onder te komen. Dutch Filmworks doet zijn best om een extra schijfje samen te stellen met ruim vijf kwartier extra’s (en kan zo alles in een uitklapbaar digipack met slipcase vermarkten), maar de meeste zijn het sop van de gruwelkool niet waard. Het uitgebreidst zijn de interviews (circa 50 minuten) met James Watkins, Kelly Reilly, Michael Fassbender, Thomas Turgoose en producer Christian Colson. Allemaal gebracht in onpersoonlijke stijl: de vraag verschijnt in beeld en het antwoord van de geïnterviewde komt in beeld. Hier en daar valt interessante achtergrondinformatie te rapen, maar echt boeiend kijkvoer zijn de statistische, en vaak repetitieve interviews niet. Zijn ook van de partij: filmclips, liner notes, een fotogalerij, een ultrakorte featurette van 3 minuten en werkopnames. Standaard promotievoer zonder bijgevoegde waarde, helaas.