Eastern Promises
verdeler
acteur/actrice (6)
regisseur (1)
producent (2)
Op zoek naar een film die dit najaar de (on)zin van brutaal filmgeweld nog eens in de groep gooit ? Zoek niet verder: David Cronenberg pakt met “Eastern Promises” twee jaar na de in your face geweldexplosies van “A History Of Violence” opnieuw uit met een film die bij tijd en wijlen test wie in het publiek over gewapend maagbeton beschikt.
Naar Cronenberg-normen is “Eastern Promises” (los van de bloederige executiescènes) een verrassend toegankelijke gangsterprent die onderduikt in de Russische maffiagemeenschap in Londen. Vroedvrouw Anna Khitrova (Naomi Watts) krijgt op een avond een spoedgeval op haar dienst: een zwangere Russische veertienjarige tiener sterft tijdens de geboorte van haar dochtertje. Via een Russisch dagboek in de jaszak van het meisje probeert Anna te achterhalen wie ze was. Een visitekaartje in het dagboek leidt haar naar het restaurant van Semyon (Armin Mueler-Stahl), een op het eerste zicht gemoedelijke Rus met het charisma van een suikeroom. Maar dat is schijn: in werkelijkheid is Semyon de plaatselijke vor (zowat het Russische equivalent van een don) en verwikkeld in nogal wat onsmakelijke zaakjes, waaronder prostitutie en slavenhandel. Elke verstandige blondine zou dus zo snel mogelijk zo ver mogelijk wegwezen, maar niet onze Naomi. Om te beginnen heeft ze een band met de Russische gemeenschap (haar vader was een Rus), en ze wil ook gerechtigheid voor de pasgeboren baby. Daarnaast wil ze en passant ook nog wat geweten in de schedels van Semyon en zijn labiele zoon Kirill (een povere Vincent Cassel) hameren. En dan is er nog Nikolai (Viggo Mortensen), de mysterieuze chauffeur/lijfwacht/vingerkootjesafknipper die onmiddellijk gefascineerd raakt door Anna. En vice versa...
Viggo Mortensen is ontegensprekelijk de spil in de film. Niet alleen leerde hij method acting-gewijs Russisch spreken, maar hij trok ook op met echte maffiosi om zich zo goed mogelijk te kunnen inleven in zijn rol. Daar horen ook heel wat tatoeages bij, want je bent pas hot in het Russissche misdaadmilieu als je je ganse leven in je huid laat prikken. Geen wonder dat Cronenberg zijn fascinatie voor het menselijk vlees (zie zowat zijn volledig oeuvre) uitvoerig botviert op die symboliek en tragiek uitademende tatoeages.
Op zich is het scenario, geschreven door Stephen Knight, wat te mager om dienst te doen als bonafide Cronenberg-spektakel. Het lijkt wel alsof Cronenberg (die trouwens voor de eerste keer een film volledig buiten Canada inblikt) heel wat scènes op de automatische piloot heeft gedraaid. Misschien daarom ook dat het geweld extra brutaal overkomt, omdat Cronenberg pas in die actiesegmenten zijn voorliefde voor all things gory kon etaleren. Knight schreef eerder al “Dirty Pretty Things” voor Stephen Frears, een gelijkaardig verhaal (zij het over organenhandel) waarin onschuldige burgers verstrikt geraken in een door onderwereldfiguren gesponnen web.
Vooral het happy end komt ongelooflijk geforceerd over in “Eastern Promises”. Ok, er is een twist die het verhaal in het tweede deel een andere richting uitstuurt, maar het melige en abrupte eind is toch een serieuze slag in het water. Een echt diepgaand maffia-epos wordt het dus nooit, (daarvoor is zelfs de rol van Naomi Watts te angstwekkend eendimensionaal) wat niet belet dat Cronenberg genoeg finesses bezit om een film af te leveren die je gelukkig niet siberisch koud laat. Zo, en dan gaan we nu ons sauna-abonnement annuleren.
Gezien op het Filmfestival van Gent (2007).
21-09-2007 | Plaats 5 | $ 5.641.788 |
28-09-2007 | Plaats 8 | $ 2.938.847 |