God en Steven Spielberg zijn geloofd dat E.T. eens thuis daar gewoon gebleven is. Nochtans krijgt zo goed als alles wat scoort in blockbusterland een sequel. Logica waaraan niet te ontsnappen valt. Zelfs A Quiet Place komt op het vervolghakblok te liggen tussen de Marvels, DC’s en Star Warssen van deze wereld. Dat Deadpool een tweede solofilm ging krijgen, was al wiedes nog voor de eersteling twee jaar terug in de zalen liep. Het ijzer smeden terwijl het nog heet moet worden, als het ware. Deadpool 2 heeft alvast te kampen met nogal wat kenmerken van sequelitis. In een notendop: het is luider en langer, maar daarom niet noodzakelijk beter.

Even samenvatten: Deadpool is een van een mutantengen voorziene voormalige huurling, die gevangen zit in de spreidstand tussen het goede dienen en het kwade ventileren. Het liefst zit hij R-rated grappen te vertellen aan de bar, maar af en toe ziet hij zich toch genoodzaakt om superheldgewijs een paar snoodaards over de kling te jagen voor het hogere goed. Dat doet hij met samoeraizwaarden, vuile praat en vierde muur doorbrekende zelfrelativering. Het stoute neefje van de X-Men dus, en Ryan Reynolds toont net als twee jaar geleden aan dat de schoenen van het personage hem als gegoten zitten.

In een overdaad aan comicverfilmingen wil Deadpool net iets teveel tegendraads opvallen. Door dat anders te zijn voluit te prediken, valt ironisch genoeg dubbel op dat wat we te zien krijgen eigenlijk krek hetzelfde is. Ja, er is ruimte voor sloten zelfspot en metagymnastiek, maar ook daar is het vrij snel doorkijken. Grapjes over Wolverine, verwijzingen naar DC en The Avengers, vingerdikke knipogen naar de eerste film, popcultuur en de carrière van Reynolds zelf, cameo’s van Brad Pitt en Matt Damon… wie turft komt hier waarschijnlijk op meer kruisbestuivingen uit dan bij Spielbergs Ready Player One. Wat van Deadpool 2 meer een cadeaubon maakt voor de intimi, en niet zozeer voor de brede filmkijker.

Dat Deadpool 2 ergens halverwege toch nog in een aanvaardbare plooi valt, is op zich al een mirakel. Dat er bovenaan in het waarderingsokje drie sterren staan, ook. Maar die zijn cumulatief: een voor het makke begin, twee voor het betere tweede deel. De scène waarin de leden van de X-Force worden gerekruteerd en de daaropvolgende aanval op een konvooi doen Deadpool 2 overhellen naar de juiste ijspralinekant. Alles wat daarvoor komt wil te slim zijn voor zijn eigen goed, maar is vooral flauw en weinig geïnspireerd. Wat je in het openingsuur te zien krijgt is een acteur/producent/scenarist die weet dat hij carte blanche heeft gekregen en daardoor te bewust wild ongecontroleerd zijn eigen ding doet. En dat kan doen, omdat de studio toch weet een geheid kassucces in handen te hebben. Ergens een time out inbouwen zou geen slecht idee zijn geweest. Zo lijkt de overdaad aan aars- en penisgrappen er enkel maar te zijn omdat ze mogen, en niet omdat ze grappig behoren te zijn: voor elke twee geslaagde grollen gaan er gemiddeld acht keihard op hun bek. Of gat.

Het merendeel van de R-moptjens in het tweede deel is op zich even flauw als in het eerste, maar wanneer het verhaal - hoe rudimentair ook - na een uurtje zelfmasturbatie eigenlijk mag beginnen, valt er best wat lol te beleven aan de Terminator-achtige plot waarin de niet zo slechte slechterik Cable (Josh Brolin) vanuit de toekomst met de deur in huis valt om de toekomstige superschurk Firefist (Julian Dennison) uit te schakelen terwijl hij nog een kind is. Aan het eind vaststellen dat de producers nu de keuze hebben tussen een derde Deadpool-film of een X-Force-spinoff zal de een onverschillig laten en de ander met een warmte vervullen die zijn gelijke niet kent in nerdmiddens.

Cable is sowieso een blijver, daar Brolin meteen een contract tekende voor vier films. Misschien kan Cable gezien zijn tijdreiscapaciteiten ook even naar het Avengers-universum reizen om de fratsen van zijn alter ego uit de Infinity War-finale te resetten, al dan niet met een Christopher Reeve-knipoog door de aarde uit zijn as te laten draaien. ‘Meta-Brolin to the rescue’: moet kunnen.