Bruce Nolan werkt als reporter bij Eyewitness News TV in Buffalo New York. Voor zijn job moet hij dagelijks de straat op voor grappige reportages en interviews over leuke dingen die een grote kans maken om andere mensen aan het lachen te brengen zonder dat die veel moeten nadenken. Een voorbeeld misschien ? Wanneer een plaatselijke bakker er op een dag in slaagt een mega-chocoladekoek te bakken, dan is Bruce de man om er met een ganse crew naar toe te trekken, dat op een luchtige manier op televisie te brengen en vooral af te sluiten met de correcte afmetingen van het baksel. Nochtans is Bruce een stuk ambitieuzer dan zijn banale stukjes tv-werk doen vermoeden. Hij wil in de vaste nieuwsploeg geraken. Die mensen komen regelmatig(er) op televisie en staan niet zo voor lul als bij hem het geval is, het team van nieuwslezers en de eraan gekoppelde weerman zijn zo'n beetje het gezicht van het station en brengen het échte (internationale) nieuws op een flitsende manier over bij de kijkers. De naam van de functie die Bruce ambieert, anchorman zegt al genoeg over de belangrijkheid van de man in kwestie, en die wordt binnenkort op rust gesteld.

Er zijn nog een pak andere dingen waar Bruce mistevreden over is in zijn leven en dat laat hij dan ook merken aan iedereen die in zijn buurt komt. Wie denkt dat met zo'n kerel niet te leven valt heeft het verkeerd voor want onze journalist heeft ondanks alles toch een vriendin, Grace (Jennifer Aniston, Rachel Green uit Friends) die in een kinderdagverblijf werkt. Jack Keller, de man die het station runt weet ook dat Bruce barst van de ambitie en heeft een zoethoudertje bedacht : hij geeft 'm de kans om in plaats van de vooraf opgenomen gesprekjes een live reportage te doen in de buurt van de Niagara watervallen. De fameuze 'Maid of the Mist' boot viert zijn 23e verjaardag en dat moet op een gepaste manier in de kijker gezet worden. Net voor het grote moment is aangebroken dat Bruce live in de ether zal gaan, verneemt hij dat iemand anders de gewezen en op pensioen gestelde 'Anchorman' zal vervangen. De teleurstelling is groot en hij rekent af met iedereen, live, on air... Het levert hem wel zijn onmiddellijk ontslag op.

Een tijd later wordt Bruce dan ook nog eens in elkaar geslagen door een gemene straatbende die een bedelaar het leven nog moeilijker wilde maken dan het al was voor hem. Voor zoveel onrecht moet er wel een schuldige zijn en God hemzelve is de kop van jut. Die doet uiteindelijk ook maar zijn best en wanneer Bruce doorgaat met zijn scheldpartijen en giftige opmerkingen aan zijn adres besluit die hem tot de orde te roepen. Bruce wordt continu opgebiept (bestaan die dingen eigenlijk nog in de States ?...) met een (zoals je ondertussen weet bestaand) telefoonnummer tot hij uiteindelijk opbelt en uitgenodigd wordt voor een gesprek in een oud gebouw getiteld 'Omni Presents, Inc.'. En daar zowaar God persoonlijk ontmoet. Het resultaat van hun gesprek is dat Bruce zelf eens God mag gaan spelen als hij het dan toch zoveel beter weet. In het begin is zoiets wel leuk natuurlijk maar wanneer je enkel aan jezelf denkt en de anderen niet helpt, dan vul je je verplichtingen verkeerd in en moeten de nieuwe God en ex-God nog eens met elkaar aan tafel gaan zitten...

Na Ace Ventura : Pet Detective, The Mask, Dumb and Dumber, The Cable Guy, Liar liar en Me myself and Irene waarmee het rijtje nog bijlange niet af is, is Bruce Almighty de zoveelste film in de komedie-rij voor Jim Carrey Bruce... was meteen een hernieuwde samenwerking tussen de komiek en regisseur Tom Shadyac die in 1994 zijn veebelovend regiedebuut maakte met Ace Ventura maar ook al achter de camera stond voor Liar liar. De twee kunnen het bijzonder goed met elkaar vinden en het is niet verrassend dat men elkaar ook nu weer vond in deze nieuwste filmproductie die voor Shadyac dan nog het voordeel bood dat zijn eigen 'Shady Acres Entertainment' productiebedrijf van dienst werd voor de prent.

Ondanks het feit dat we niet zo makkelijk warm lopen voor een Carrey-komedie begon Bruce Almighty bijzonder veelbelovend. Het interview met de bakker en zijn echtgenote, onmiddellijk gevolgd door de Chariots-verwijzing, het leek een helse komedie-trip te worden waarbij weinig tijd zou worden gelaten tussen de lachbuien. Helaas werden onze lachspieren na de openingsscène toch een lange rustperiode gegund, tot het moment dat Carrey de rol van God mag voor zijn rekening nemen waarna het terug wat leuker werd. Bijvoorbeeld wanneer Carrey zijn kom tomatensoep split zoals destijds werd gedaan met de (ook al Rode) Zee in de Ten Commandments. Bruce Almighty, opgenomen in vier maand, is dus niet echt een komedie waar je in een deuk ligt door de talrijke grappen, wel een luchtige zomerkomedie zoals die steevast elke zomer op ons worden losgelaten.