Het zou niet echt correct zijn om te stellen dat wij heel goed, laat staan het best geplaatst zijn om het concept ‘Bratz’ te gaan beoordelen. Wij zijn de leeftijd waarop dit soort van films er als zoete koek ingaat al lang, héél lang gepasseerd en hebben dus al wat vraagtekens van bij de start. Hoe populair de poppetjes die de film voorafgingen eigenlijk (geweest) zijn is ons bijvoorbeeld niet gekend. Anders is het natuurlijk met de film. Hoe succesvol de bioscooprelease was afgelopen zomer waarmee we augustus 2007 bedoelen is snel opgezocht in onze Database

in zijn openingsweek(end) een teleurstellende 20e plaats aan de Belgische box-office…

Jade, Sasha, Cloë en Yasmine zijn vier hartsvriendinnen , vier jonge meisjes die een bijzondere band hebben met elkaar die over de jaren enkel maar sterker geworden is. Opgroeien betekent dat de dag ooit komt dat er een schoolwissel moet gemaakt worden en dat moment is aangebroken wanneer het viertal de ‘Carry Nation High School’ binnenstapt. Deze instelling wordt geleid door rector Dimly (wat heeft Jon Voight in godsnaam bezield om zich op deze manier belachelijk te maken ?) en het is zijn eigen dochter Meredith die mag instaan voor de inschrijvingen, het opvangen en meteen ook indelen van de nieuwe leerlingen. Om een aantal redenen werden alle schoolgangers immers ingedeeld in maar liefst 48 kliekjes en het is Meredith die dus al van dag 1 bepaalt wie naar welk groepje wordt doorverwezen.

Het is een aanpak die natuurlijk haaks staat op het “wij-gevoel” van de vier die dit alles maar 'akelig georganiseerd' vinden. Maar er lijkt geen ontkomen aan. De één zorgt al snel voor een ‘Bernaoulli-effect’ in de les chemie, een ander zorgt voor de confectie van een knalrode superjurk , nog een ander geeft een hip dansje ten beste in het groepje van de cheerleaders en de vierde van het groepje slaagt erin om te voetballen op een manier waar een doorsnee speler in onze eerste nationale jaloers zou op zijn.

Twee jaar later. De vier lijken nu echt wel helemaal uit elkaar gegroeid te zijn en hebben nauwelijks nog contact met elkaar. Wanneer Meredith dan ook nog eens haar hond (die niet voor niets Paris heet, de link met P.Hilton is snel gemaakt) op één van hen afstuurt zorgt die voor een opeenvolging van ongelukjes die de vier nu echt wel definitief in een slaande ruzie laat uiteenvallen. Het eindigt allemaal met het slopen van de buste van de schooldirecteur en daar hangt natuurlijk een fikse (school-)straf aan vast : strafstudie ofte… nablijven. Maar wat bedoeld was als vergelding zorgt voor een omgekeerd effect : de ruzie wordt weer bijgelegd en de tieners lijken er zelfs met een sterkere band uit te komen.

Het enige wat Meredith nu nog kan doen om haar immense populariteit van vroeger terug te verkrijgen is het opnieuw organiseren van het blitse, hippe en ongelooflijke toffe en waanzinnig dure 16e verjaardagsfeestje van een tijd terug. Compleet met olifant, MTV-cameraploegen en alles wat bij zo’n superfeest hoort.
Maar ook hier verloopt niet alles volgens plan en Meredith besluit om al haar aandacht dan maar toe te spitsen op de jaarlijkse talentenjacht waar ze altijd met de hoofdprijs kan gaan lopen. Niet verwonderlijk als je weet dat ze zelf de selectie mag doen van de deelnemers ! De Bratz lijken dus wel voor wat concurrentie te zullen kunnen zorgen dit jaar maar ook daar heeft Meredith natuurlijk wel een oplossing voor…