Ergens in de film Boys Town valt de term sentimental nonsense. Wie in een gemene katten- en hondenschoppende bui is, kan de volledige film zelfs zo omschrijven. Maar gaat daarmee voorbij aan het feit dat Boys Town in de eerste plaats een superieur voorbeeld is van humane cinema die in Hollywoods zogenaamde gouden jaren films opleverde met een godsvruchtige eerlijkheid die in latere jaren vaak veel holler klonk.

Het sacrale karakter van Boys Town zorgde er zelfs voor dat MGM-baas Louis B. Mayer liet optekenen dat dit zijn favoriet was van alle films die hij tijdens zijn carrière heeft gesuperviseerd. Boys Town tooit zich grotendeels in een fictieve jas, maar haalt de mosterd bij een bestaand persoon. De van Ierse afkomst zijnde katholieke priester Edward J. Flanagan richtte in 1917 in Nebraska een weeshuis op voor thuisloze jongeren waarvan er velen in de misdaad dreigden af te glijden. Hij noemde zijn huis Boys Town, en dat was de bouwsteen voor een organisatie die nu nog altijd bestaat. Flanagans credo there is no such thing as a bad boy maakte van hem een mentor voor kinderen die als kansloos werden omschreven.

Scenaristen Dore Schary, Eleanore Griffin en John Meehan overgieten het ware verhaal van Flanagan en het ontstaan van Boys Town met nogal wat schmaltz: zeker in het laatste halfuur, waarin zelfs een misdaadplot de kop opsteekt. Regisseur Norman Taurog geeft de kindacteurs de kans om het achterste van hun acteertong te laten zien, en Mickey Rooney bewijst dat hij even overtuigend kan wenen als dansen. Ook voor de kleine Bobs Watson werd Boys Town een sleutelfilm: hij hield er een levenslange vriendschap met Spencer Tracy aan over en was naar verluidt zelfs de laatste die Tracy opzocht voor diens overlijden in 1967.

Tracy kruipt heel geïnspireerd in de huid van Flanagan en zet een van de meest godvruchtige en menslievende priesterinterpretaties ooit neer. In 1941 keerden Taurog, Tracy, Rooney en een groot deel van de cast terug voor de sequel Men Of Boys Town. In 1986 werd Flanagans verhaal nog eens verteld in de televisiefilm Miracle Of The Heart met Art Carney en Casey Siemaszko in de hoofdrollen. Maar noch die sequel noch die update evenaren de klasse van dit niet stuk te krijgen origineel.

Tracy won een Oscar voor zijn vertolking, een jaar nadat hij dat beeldje al eens wist binnen te rijven voor Captains Courageous. Griffin en Schary kregen ook een beeldje voor Best Writing – Original Story.