Zonde. Met dat woord opent en eindigt deze recensie van “Book Club”, een duffe romcom ‘voor ouderen’. En voor cinefielen die het charmant vinden om een paar iconen van voorbije decennia samen aan het werk te zien. Niet dat ze allemaal vanonder de mottenballen werden gehaald. Jane Fonda is alweer een hele tijd actief, Andy Garcia zie je nog geregeld opduiken, en Diane Keaton en Mary Steenburgen zijn zelfs nooit echt weggeweest. En Candice Bergen was de laatste drie jaar ook al een paar keer op het witte doek te zien.

En op het kleine, gezien de Netflix-première van Noah Baumbachs “The Meyerowitz Stories”. Craig T. Nelson scoort momenteel als de stem van Mr. Incredible, Don Johnson bewijst vooral in de grindhousemarge dat hij nog heel wat in zijn mars heeft. En Richard Dreyfuss … welkom terug, makker.

Goud van oud, allemaal samen in een film? Wat valt er niet te genieten, kan je je afvragen. Veel, helaas. Het script en de beeldtaal van debuterend regisseur Bill Holderman komen immers wel degelijk van onder de mottenballen: de acterende klasbakken moeten het rooien met een sitcomscript zonder nauwelijks een geslaagde punchline en een verhaaltrekhaak met genoeg roest om iedereen die hem aanraakt met een acute tetanusbesmetting op te zadelen. Kort gezegd: de cast mag dan wel rimpels hebben, de plot heeft nauwelijks rimpelingen.

Die plot draait trouwens (gedeeltelijk) rond “Fifty Shades Of Grey”. Fonda stelt voor aan Keaton, Bergen en Steenburgen om dat boek te lezen in hun maandelijkse boekclub en de SM-scènes zorgen voor een ommekeer in het romantische (seks)leven van de krasse dames. Fonda stort zich op een affaire met een vlam (Johnson) van ettelijke zomers en winters terug, Steenburgen probeert van haar echtgenoot (Nelson) een echte “Mr Incredible” in bed te maken, Keaton begint een affaire met piloot Garcia en Bergen slaat aan het internetdaten met Dreyfuss. Foei foei.

De manier waarop Holderman elke verhaallijn speent van verrassingen en de vier intriges inspiratieloos naar de horizonzon laat kwakkelen, is welhaast een belediging voor de cast te noemen. En dan moet Dreyfuss zich nog tevreden stellen met een luttele scène ook. Zonde.