Iedereen die in raketvlucht naar de top van het sterrendom schiet mag zich op gepaste tijden wel eens een minder product permitteren. Na het eerste kwartet Costerntriomfen (The Untouchables, No Way Out, Bull Durham & Field of Dreams) maakte Costner al eens kennis  met de andere zijde van de medaille, toen het zweterige actieverhaal Revenge een gigantische flop bleek te zijn.

Intussen staat Costner nog hoger genoteerd op de filmladder en na de wijdse poëzie van Dances with Wolves, het spetterende avontuur van Robin Hood en de gebalde intelligentie van JFK komt Costner op de proppen met de gesmoorde romantiek van The Bodyguard, waarin en passant ook nog een dosis actie en spanning werd verwerkt.  De film werd door Costner zelf geproduceerd  door zijn productiefirma TIG Productions, en deed ook achter de schermen een flinke duit in het zakje, waardoor er heel wat hergemonteerd werd vooraleer de film in zijn uiteindelijke finale vorm op het publiek werd losgelaten.

Costner oogt in elk geval weer heel erg cool als Frank Farmer, een lijfwacht, die zich op het hoogtepunt van zijn carri?re inliet met de bewaking van de presidenten Carter en Reagan. Tegenwoordig houdt hij vooral de huid gaaf van veel betalende en bedreigde zakenlui. Wanneer de van Oscarambities overlopende zangeres Rachel Marron (Whitney Houston) oodsbedreigingen en ontploffende geschenkjes krijgt toegezonden, stemt Farmer er mee in om ook haar vege lichaam van de ondergang te redden. Daar is Rachel in eerste instantie niet echt gelukkig mee, vooral niet als door zijn minitieuze veiligheidsmaatregelen haar villa wordt omgetoverd in een versterkte burcht.

Wanneer Farmer er in slaagt om een paar hitsige fans met een paar rake klappen huiswaarts te sturen begint Rachels romantische zijde echter te tintelen, hetgeen ook de koele Frank ontdooit. Niet voor lang echter, want er is werk aan de winkel, hetgeen leidt naar een dubbele climax. Eentje in Farmers afgelegen rustiek territorium, en de finale slag die wordt uitgedeeld op het overdadige Oscargala...

The Bodyguard is twee uur klassiek opgebouwd amusement die het vooral moet hebben van Costners flegma dat van deze film een geheide hit maakt. Jammer dan ook dat Costners all-starstatus pas nu benadrukt wordt, terwijl vroegere, heel wat betere Costnerprenten (Bull Durham & Field of Dreams door het Europese publiek schandelijk werden genegeerd.