Andrew Marsh is een miljonair die tijdens de beginbeelden van Body of Evidence nog enige tekens van leven vertoont, een paar seconden later mag hij als dood voorwerp doorheen het verhaal blijven spoken.  Officieel bezweek de man aan een hartaanval, volgens openbare aanklaar Garrett (Joe Mantegna) werd hij 'vermoord' door zijn jongere minnares Rebecca Carlson (Madonna, mocht het u toevallig ontgaan zijn) die haar eigen lichaam en een eetlepel cocaïne als moordwapens gebruikte.

Die visie moet worden ontkracht door Rebecca's advocaat Frank Dulany (Willem Dafoe) die al gauw doorheeft dat Garretts weinig relevante bewijsmateriaal nooit lang kan standhouden in de rechtszaal.  Aanvankelijk is de relatie tussen Dulany en Rebecca later beroepsmatig, in de loop van het proces laat hij zich echter ook verleiden door zijn geslepen cliënte, hetgeen ontaardt in de nodige stoeipartijen in de lift, op de parking en op andere huis-, tuin- en keukenplaatsen. 

Dat brengt niet alleen de nodige repercussies mee voor zijn privé-leven (uiteraard kan zijn vrouw er niet om lachen) en de rechtszaak, waar Marsh' secretaresse (Anne Archer) duchtig Rebecca's vuile was buitenhangt, maar ook op zijn nog gedeeltelijk functionerende gezond verstand, dat een paar rake klappen te verwerken krijgt...

Body of Evidence is volledig opgehangen aan taboedoorbrekende Madonna, die in de voetsporen wil treden van Kathleen Turner (Crimes of Passion) en Sharon Stone (Basic Instinct).  Was deze laatste film op het impactrijke gebied nog een complete sensatie, in Amerika liet men (de gecensureerde versie van) Body of Evidence alvast links liggen.  Echt verwonderlijk is dat niet, daar Basic Instinct zich mocht bedienen van een sensatiegericht en derhalve zo scorende scenario, terwijl de verhaallijn van Body of Evidence er eentje is die in eender welke televisiethriller wel eens durft ontwikkeld worden.

Opvallend is dan wel dat gerespecteerde acteurs als Willem Dafoe en Joe Mantegna zich voor het project engageerden, waarbij de bekende producent Dino de Laurentiis de touwtjes in handen hield.  De regisseur is de Duitser Uli Edel (Christian F, Last Exit to Brooklyn), terwijl het verhaalterrein werd afgebakend door Brad Mirman, die vorig jaar opviel met het verrassende Knight Moves.