Had men in Beethoven nog twee velletjes papier nodig om het scenario bij elkaar te harken, bij Beethoven’s 2nd heeft men aan een blaadje genoeg gehad (men had zelfs nog twee lijntjes over). Wat wil zeggen dat een verhaal zo goed als onbestaande is, maar dat de makers wel genoeg hondegrappen bij elkaar gescharreld hebben om een prent van 90 minuten vol te krijgen.
Als u de kwijlpartijen van de Sint-Bernardshond vorig jaar echter vertederend vond, zullen deze tweede tribulaties, die draaien rond Beethovens gezinsuitbreiding, ook wel het doel treffen.

Op één van zijn vele zwerftochten door het lieflijke Amerikaanse stadje waar zijn baasjes, de Newtons, resideren, komt de lobbes in contact met Missy, een vrouwelijke Bernard. En ja hoor, een drachttijd later is Beethoven fiere vader van vier pups. Helaas is moeder Missy bezit van een karikaturale filmslechterik die de pups wil verkopen en de moeder in gijzeling neemt. Het tijdstip waarop de Newtonkids in actie schieten om de Beethovenfamilie intact te houden. Tussendoor zien we een hevig gesticulerende vader Newton (Charles Grodin) die zijn best doet om niet over de pups te struikelen, maar ook nu worden een heleboel verwoestingsgrappen zijn deel. Simplistische ontspanning zonder meer, maar de honden acteren alweer uitstekend en afgaande op Beethovens natte neus aan het eind van de film behoort een Beethoven’s 3rd zeker tot de mogelijkheden.

Amerikaanse Box Office : 4e plaats het weekend van 17/12/1993 - opbrengst : 6.017.225 $
Amerikaanse Box Office : 4e plaats het weekend van 24/12/1993 - opbrengst : 4.255.485 $
Amerikaanse Box Office : 5e plaats het weekend van 31/12/1993 - opbrengst : 7.567.360 $
Amerikaanse Box Office : 8e plaats het weekend van 07/01/1994 - opbrengst : 3.556.005 $