Wij hebben thuis ook een hond. Een dashond, in de volksmond wel eens smalend 'kachelbuis' genoemd. Zestien jaar is het klassebeest inmiddels, maar zijn weg naar het magische hondegetal 20 is geplaveid met epilepsie-aanvallen en minder schadelijke neveneffecten zoals het fabriceren van onwelriekende windverplaatsingen naar de vier huiskamerhoeken bv. Nu schijn ik thuis de enige te zijn die de humor van dat laatste aspect inzie, zelfs wanneer ik op het punt sta om net een vers ogende tv-hap door te slikken.

In Beethoven draait ook alles rond een vierpotige huisvriend, en blijkbaar was de zaal gevuld met een publiek dat de onopzettelijke viezigheid van onze hond best zou waarderen. Want als de hoofdrolspeler alleen nog maar in beeld was, zaten er minstens vijf rijen te grinniken, bij het wiebelen van zijn staart werd er op tien rijen geschaterd en bij het kleinste vlokje kwijl dat werd gefabriceerd stond de zaal meteen in lichterlaaie.

En dat enkel maar omdat de Sint Bernardshond Beethoven al de voorspelbare hondetrucs in veelvuldige glorie mag demonsteren tot grote ergernis van zijn menselijke tegenhanger George Newton (Charles Grodin). Die tolereert Beethovens vertederende puppy look, al doet hij dit vooral om zijn driedelige kroost Ted, Ryce en Emily niet al te veel te kwetsen. Maar kleine Sint Bernardjes worden groot (heel erg groot zelfs), en Georges grimassen escaleren mee tot knallende, zij het al bij al beschaafd klinkende wanhoopskreten.

Tot daar de poeslieve (!) zijde van het verhaal, de rest wordt opgevuld met een moraliserende intrige, waarin oude Disneyrot Dean Jones (laatst nog te zien in Other People's Money) voor één keer in de huid van de vunzigaard (lees: sadistische dierenarts) mag kruipen.

In feite is Beethoven infantiel tot op het bot (het hondengegrom klinkt vaak spiritueler dan de menselijke dialooglijnen), maar voor een schaarse keer werkt de naïviteit aanstekelijk en is de film aanleiding voor een glimlach op de gepaste tijd en plaats. En door het moraliserend vingerwijzen (wat ook al mag voor één keer) in het seizoen waarin onverlaten hun huisdier uit de auto kieperen om onbekommerd te kunnen overzomeren is Beethoven de vakantiefilm met het hart op de juiste plaats. Hoeveel Batmannen, Aliens en Mel Gibsons er ook mogen aankomen...
Beethoven: zo geinig dat Uw kind er zelf om vraagt !