Babylon

Middelmatig
Babylon
2023
18/01/2023
langspeelfilm
188 minuten
drama
speelfilm
komedie

verdeler

Sony Pictures Releasing Sony Pictures Releasing

acteur/actrice (19)

Margot Robbie Margot Robbie
Jean Smart Jean Smart
Max Minghella Max Minghella
Lukas Haas Lukas Haas
Katherine Waterston Katherine Waterston
Jeff Garlin Jeff Garlin
Eric Roberts Eric Roberts
Ethan Suplee Ethan Suplee
Olivia Wilde Olivia Wilde
Diego Calva → Manny Torres
Jovan Adepo
Li Jun Li
P.J. Byrne
Olivia Hamilton
Rory Scovel
Flea
Samara Weaving

regisseur (1)

Damien Chazelle

producent (3)

Marc Platt Marc Platt
Matthew Plouffe
Olivia Hamilton

uitvoerend producent (5)

Wyck Godfrey Wyck Godfrey
Michael Beugg
Helen Estabrook
Adam Siegel

scenarist (1)

Damien Chazelle

componist (1)

Justin Hurwitz
Babylon

Op de momenten waarop de manometer goed staat, openbaren zich heel mooie dingen in Babylon, Damien Chazelles flamboyante kijk op de scharnierjaren in Hollywood waarin acteurs en actrices letterlijk een stem kregen. Tijdens de overgang van stille film naar geluidsfilm dus, in de nadagen van de roaring twenties en op de hielen van The Jazz Singer. En ja, er wordt een viaduct naar Singin’ In The Rain geslagen. Een dubbel zelfs. Maar op de momenten dat de manometer uit balans is, sist en hist Babylon als een terminaal reutelend en welhaast om euthanasie vragend hoopje ellende.

En Chazelle heeft veel tijd om van de ene kant van het spectrum naar het andere te gaan: drie uur neemt hij de tijd om zijn passie voor de zevende kunst als een stuiterbal de wijde wereld in te sturen met een stomende score van vaste medewerker Justin Hurwitz als opzwepend glijmiddel. Al is de grens tussen liefdesbrief en haatdissertatie flinterdun en soms zelfs overlappend onbestaand. Gebrek aan ambitie heeft Babylon niet, maar als puntje bij paaltje komt blijkt dit vooral een film waarin de ambitie met de cineast aan de haal gaat. En dat niet netjes in het gelid, maar als door een horzel gestoken.

Babylon

Mooi dat Chazelle in de straalstroom van zijn Oscarsucces La La Land de kans krijgt om prestigieuze projecten op de rails te zetten, maar met dit overgeproduceerd kijkstuk heeft hij zijn hand precies toch wat overspeeld. Babylon houdt het midden tussen The Day Of The Locust en Once Upon A Time In Hollywood. Uit Locust leent hij de destructieve en apocalyptische thematiek, uit Tarantino’s spielerei leentjebuurt hij naast een dunne scheidslijn tussen fictieve en historische personages ook nog Brad Pitt en Margot Robbie. Pitt en Robbie zijn hier trouwens zowat de twee enige echt bekende namen in een zee van hoofdzakelijk (nog) nobele onbekenden of betrouwbare bijrolgezichten, de geflipte bijrol van Tobey Maguire even buiten beschouwing gelaten.

Pitt kruipt in de huid van een op John Gilbert gemodelleerde acteur die zijn populariteitshoogtepunt kende tijdens de jaren van de stille film, en met de komst van het geluid zijn bekendheid en status zag wegkrimpen. Robbie is dan weer een naar Clara Bow knipogende it girl die zich zonder schroom in de bacchanalen van de filmindustrie gooit en daarbij weigert haar eigenheid op te offeren om de beau monde gewillig te zijn. Zelfs met het verhaal van die twee personages vul je al een fikse film, maar Chazelle behandelt hen vaak als nevenfiguren terwijl hij zijn focus op politiek-maatschappelijk relevante thema’s legt. Zoals op de manier waarop niet-blanken zich destijds aan de Hollywoodkar wisten vast te hechten en daar in de meeste gevallen een mes voor in de rug kregen. Het echte hoofdpersonage is eigenlijk het Mexicaanse manusje-van-alles Manny Torres (Diego Calva) die uitgroeit tot studiohoofd en zich vervolgens verplicht ziet om zijn idealen te verloochenen om aan de top te blijven van de droomfabriek.

Babylon

En dan neemt Chazelle ook nog rustig de tijd om de excessen van de filmindustrie in de mixer te gooien, daarbij al dan niet interpretatieve ruimte latend om bekende jarentwintigschandalen zoals dat van Fatty Arbuckle aan te halen. Al kleven die schandaalscènes en de daaruit voortvloeiende arbitrair orende schuttingtaal nogal onbesuisd tegen het scherm: erotisch bezwerend zijn ze niet, en een punt maakt Chazelle er ook nauwelijks mee. Behalve dan helemaal in het begin, waar hij zo’n foeifoeifeestje als ankerpunt gebruikt om alle personages mee samen te brengen en te introduceren.

De beste scènes in Babylon zijn die waarin de noeste ambacht van Hollywoods pioniersjaren wordt gereconstrueerd. Zoals in de lange scène waarin de problemen waar Hollywood mee te kampen had toen er plots ook een klankspoor bij de beelden moest beschouwelijk en geestig uit de doeken wordt gedaan. Maar voor elke geslaagde scène is er een slag in het water: bij die ene scène aan het (bijna) eind waar Chazelle de onderbuik van Los Angeles als een gigantische freakshow voorstelt lijkt hij het noorden helemaal kwijtgespeeld.

Een grotere vork om al het hooi dat Chazelle uitstrooit te kunnen onderscheppen was zeker welkom geweest om Babylon de relevantie te geven die de film verdient of waar de cineast naar streefde. Of misschien had hij het beter allemaal nog even laten chambreren: de hand die je voedt tegelijkertijd eren, fêteren en op de mestvaalt kieperen zorgt voor een desoriënterende kijkervaring. Het voordeel is misschien wel dat je geen voorgekauwde eenheidsworst krijgt, maar weten dat je naar een film zit te kijken die een potentiële vijf- of viersterrenstatus inruilt voor een soort hysterisch snobisme zorgt finaal toch voor iets teveel kilte rond het cinefiele hart. Een film tegelijkertijd graag en niet graag zien? Babylon bewijst dat het kan.

Alex De Rouck
Weekend Box Office VS
23-12-2022 Plaats 4 $ 3.603.368
30-12-2022 Plaats 5 $ 2.611.224
06-01-2023 Plaats 8 $ 1.419.223


Synopsis

Babylon is een verhaal van buitensporige ambitie en excessieve uitspattingen, en volgt de opkomst en ondergang van meerdere personages in een tijdperk van ongeremde decadentie en corruptie in het vroege Hollywood.