Het is zoals men aan het begin van “After 9/11” opmerkt. De mensen uit de generatie voor ons weten heel goed waar ze waren en wat ze deden toen President Kennedy werd vermoord. Iets wat niet opgaat voor ons want wij hadden op dat ogenblik nog het levenslicht niet gezien. Net zoals met het bekendmaken van de dood van Elvis Presley is dit ook het geval met de gebeurtenissen op 11 september 2001. Iedereen die op dat ogenblik zijn televisie aanzette na het horen van een extra nieuwsbulletin op de radio was onder de indruk, geschokt, verrast. Wij keken ook vol ongeloof naar wat zich toen op het scherm afspeelde en zich in het écht had afgespeeld in New York (of weer niet helemaal zoals wij hadden gezien want de eerste theorieën over een conspiracy zijn nu al een tijdje te lezen op het internet). Een passagiersvliegtuig dat zich in één van de torens van het WTC boorde. Het ding zag er klein uit op de beelden en geloof me, zo’n vliegtuig is in het écht heel erg groot wat enkel de omvang van de ramp benadrukte. Even later was de impact op de wereldbevolking compleet wanneer de ‘towers’met het gemak van een in elkaar zakkende pudding herleid werden tot een indrukwekkende stofwolk. 9/11 betekende het begin van de oorlog tegen de terroristen, en dat is er een die je niet echt kunt winnen natuurlijk. Enkel President Bush blijft erin geloven dat hij za 'zegevieren'.

“After 9/11” is een documentaire die is opgebouwd rond mensen die het op één of andere manier meemaakten of moesten ervaren want het woord ‘mochten” past hier natuurlijk niet. Het verhaal begint (en eindigt) bij Gary Geidel, één van de brandweerlui uit een familie in New York. Papa brandweerman, zoon pompier, nog een ander zoon ook al spuitgast… De foto’s in de huiskamer van de familie Geidel illustreren de fierheid van deze mensen voor hun job, alleen… na 9/11 was er één “missing”… De rest van de familie ging koortsachtig op zoek naar de verdwenen broer/zoon, vastbesloten om hem toch wel terug te vinden. Maar het verhaal is ook op dit vlak teleurstellend want Gary wordt niét teruggevonden. Er wordt niéts teruggevonden van hem, net als de beide crashes en het instorten van zo’n gebouw op zich, rationeel eigenlijk niet te vatten. Maar zo zijn er wel meer natuurlijk, mensen die in de WTC-torens werkten en waarvan niets werd teruggevonden.

Maar men laat ook slachtoffers aan het woord komen. Mensen die een bijzonder moeilijke revalidatie als een rode draad door de rest van hun leven zullen zien lopen, soms verbrand tot in de derde graad, over de helft (of meer) van hun lichaam… Er komt ook een student aan het woord die school liep in een gebouw dat vlakbij de plaats van het onheil was gelegen. Hij zag het gebeuren, hij zag zoals weinigen van heel dichtbij hoe de hoge torens tot puin werden herleid, ongeveer een uur na de eerste impact op één van de gebouwen.

Het meest pakkende van alle getuigenissen is die van een vrouw wiens man in de WTC-torens werkte. Zij verloor haar echtgenoot en bleef met haar kind alleen achter. Van echtgenote naar weduwe, met de vingerknip als het ware. Het spreekwoordelijke kruis van een kind met een aangeboren hartafwijking moest ze vanaf dat ogenblik alleen dragen. Videofilmpjes van hoe het vroeger was met hem moeten aantonen hoe moeilijk het is om van het ene op het andere moment iemand te verliezen waarvan je houdt, iemand die je steunt, iemand waar je trouw aan hebt beloofd voor de rest van je leven… Dit kon evengoed een (bijzonder sterke) documentaire zijn hoe het aanvoelt om een (dood)ziek kind te hebben of om op een dag je kind te verliezen. Het verband met 9/11 is hier enkel dat Osama Bin Laden de man van het leven heeft genomen en de vrouw hierom bijzonder woedend maakte. De man kon ook niét in de WTC-torens overleden zijn maar dat had de impact en de dramatische sterkte van het menselijk leed én van dit stuk sterk menselijk drama zeker niet minder gemaakt.

“After 9/11” wil dus enkel maar een beeld schetsen van de gevoelens van de slachtoffers en de gevolgen die dit had voor wie er op één of andere manier bij betrokken was. Beelden van de aanslagen vormen hier niet het hoofdbestanddeel, de registratie van wat anderen meemaakten staat echter centraal. De DVD werd natuurlijk al een tijd geleden uitgebracht maar de belangrijkheid van de gebeurtenissen van 11 september 2001 zullen niet alleen een plaats krijgen in de geschiedenisboeken, we vinden het belangrijk hier ook na zes jaar toch nog even bij stil te staan.