Als Puerto Ricaans klein meisje verhuisde Rita Moreno samen met haar ouders naar New York. Op 13-jarige leeftijd debuteerde ze al op Broadway en was later in haar carrière ook te zien op het Londense West End. Toen ze 14 was streek ze neer in Hollywood als Rosita Moreno én ze was pas 15 toen ze al zong en danste in nachtclubs en op die manier al wat centen verdiende. Enkele jaren later kreeg ze haar eerste filmrol in So Young, So Bad en tekende een contract bij MGM maar daar liet men haar een jaar later al terug vertrekken. Wat volgde was in zijn totaliteit weinig betekenisvol: Moreno was te zien op televisie, op de toneelplanken en in B-films maar verrassend genoeg ook in de beresterke film West Side Story (1961). Haar rol als Anita in de film leverde haar zowaar een Oscar op. Haar kleine gestalte, zwart haar en bruine ogen heeft er mee voor gezorgd dat ze vaak te zien was in rollen als Amerikaanse Indiaanse, veren en grote oorringen incluis. De kortzichtigheid van Hollywood om op deze manier voor karikaturen te zorgen kreeg een flinke veeg uit de spreekwoordelijke pan wanneer Rita Moreno te zien was in de satire The Ritz van Richard Lester.

In 1965 trouwde Rita Moreno met Leonard Gordon, ze kregen samen één kind, Fernanda.

In 1970 was Rita Moreno te zien in het populaire kinderprogramma The Electric Company, een tv-show die toen als een mijlpaal werd gezien. In 1982-1983 was ze te zien in de televisieserie 9 to 5.

Rita Moreno werd de eerste vrouw die volgende vier prijzen won: een Oscar (West Side Story), een Tony Award (The Ritz), een Emmy Award (ze won er twee; voor haar verschijning in The Muppet Show in 1977 en The Rockford Files in 1978) én een Grammy Award (voor de muziek van The Electric Company). Daarmee maakt ze deel uit van het selecte groepje EGOT.

Haar respectabele leeftijd leek geen vat te hebben op Rita Moreno toen ze in 1990 nog een bijzonder succesvolle video uitbracht waarin ze de kijkers oefeningen toont en aanleert zodat die op een eenvoudige manier toch wat fysiek actief konden zijn.

In 2011 was Rita Moreno ook nog te zien in het Berkeley Rep(ertory theater) waar ze optrad met haar one woman show, getiteld Life Without Makeup. In 2021 ging haar documentaire Rita Moreno: Just a Girl Who Decided to Go for It in première op het Sundance filmfestival. De film werd hierna uitgebracht in 220 bioscopen en had later dat jaar zijn internationale release.
En als ze dan eens niet op een tv- of filmset staat geeft Moreno lezingen of is ze als gast of artiest te gast bij een symfonisch orkest ergens in de Verenigde Staten.
Toen ze hoorde dat Vin Diesel voor zijn Fast X film (2023) interesse had in het casten van een Oscar-winnaar of -winnares stelde ze zich onmiddellijk kandidaat. Haar rol als Abuelita in de film werd bijzonder sterk geapprecieerd door de Latijns-Amerikaanse gemeenschap die grote fan is van de Fast-films en was niet alleen een hommage aan la familia, de term heeft ook een bijzondere betekenis in de Latijnse cultuur. Abuelita is de wijze,oude vrouw die fungeert als de baas in haar wijde omgeving en altijd het laatste woord heeft.

We sluiten het lange rijtje van (film)prijzen en onderscheidingen af met het feit dat ze de Peabody Career Achievement Award kreeg, alsook de Kennedy Center Honor voor haar levenslange bijdrage aan de Amerikaanse cultuur, een eerbetoon in de vorm van de 50e Screen Actors Guild Life Achievement Award terwijl ze ook als Grand Marshal haar opwachting maakte bij de Rose Parade en de National Puerto Rico Day Parade. Ze kreeg daarnaast van president George W. Bush de Presidential Medal of Freedom en de National Medal of Arts uit de handen van president Barack Obama.

Haar eerste volledig Spaanstalige album Una Vez Mas werd geproduceerd door haar goede vriend Emilio Estefan. Daarnaast staat haar naam ook in het lijstje van succesvolle auteurs van de New York Times met haar boek Rita Moreno: A Memoir, uitgebracht door Celebra Books.